Φίλοι μου,
δεν υπάρχουν μόνο υπεύθυνοι συγγραφείς και ανεύθυνοι αναγνώστες..Ο ένας δημιουργεί τον άλλον..Για ό,τι διαβάζετε σε αυτό το blog και εφόσον το διαβάζετε, έχετε και εσείς τις ευθύνες σας..
Σας ευχαριστώ ειλικρινά για τον διάλογο και την συμμετοχή σας..
Εάν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου εκτός του μπλόγκ υπάρχει η σελίδα ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ που λειτουργεί ως προσωπικό μέιλ..
S O F I S T I S 
εσυ βεβαια απαντας στο ποιοι ειμαστε εμεις, και οχι στο ποιος εισαι εσυ.
Το ποιός είσαι δεν το γνωρίζουμε. Δεν παίζει ρόλο εξάλλου.
Το τι είσαι το έχουμε καταλάβει δυστυχώς. Άλλο ένας που μας τα λέει έτσι αλλά είναι αλλιώς…
Εντάξει Κάρλα.. Αυτός είναι ένας πολύ εύκολος και πολύ κοινότυπος αφορισμός.. Τουλάχιστον θα μας πεις σε ποιόν τομέα αναφέρεσαι; Δηλαδή όλα ..ανάποδα τα λέω; Χαχαχα..
Προχώρα και καλό κουράγιο και δύναμη.
http://pontikas.wordpress.com
Όποιος και νάσαι, ό,τι και νάσαι δε με πειράζει. Αρκεί νάσαι αυθεντικός κι όχι μπλόφα. Για να δούμε…
poly kalo to blog sou
Ο,τι και να΄σαι, συμφωνω μαζι σου στα περισσοτερα. Θα΄θελα ομως να ακουσω τον αντιλογο της Καρλα.
Δε θα ήταν ωραία αν όλα ήταν…. έτσι, και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε στο να μην τα ξαναδούμε … αλλιώς? Τι λέει γι αυτό η Κάρλα?
έχει σημασία τελικά τι είσαι ?
έστω ότι είσαι μλόφας ή ο πιο άγιος στον πλανήτη…..
ε και τι έγινε?
Τροφή για σκέψη δεν ψάχνω?
Άλλοι τη μαγειρεύουνε από βιβλίο συνταγών άλλοι την ετοιμάζουνε στα γρήγορα stir fry άλλοι την πετάνε στο φούρνο μικροκυμμάτων και άλλοι σου πασάρουνε τη γάτα της γειτονιάς για φρέσκο λαγουδάκι!
Δε μασάω με τους σεφ !
Πάντα γίνονται αυτά! εγώ να συντηριθώ θέλω και να ανοίξω τα μυαλά μου !
Σιγά σιγά θα μάθω και να ξεχωρίζω τη γάτα από το λαγό και το ετοιματζίδικο από το φτοιαγμένο με μεράκι!
Ποιός είσαι δε με νοιάζει!
Το ξέρω το μαγαζί σου και όσο θα μου αρέσει το φαγητό σου και μου είναι χρήσιμο όποτε περνάω θα παίρνω ένα ΄νέα με πίτα και διπλή προσωπική σάλτσούλα’ …
επειδή όμως με έχει κόψει πάλι και έφαγα από δω χτές, λέω να κάνω και μια βόλτα στα πέριξ να τσιμήσω και τίποτα άλλο !
έτσι και αλλιώς δωρεάν είναι το σισίτιο και παίζει και πολύ πικιλία!
καλό βράδυ 🙂
Υ.Γ η τροφική δηλητηρίαση στην περίπτωσή μας είναι κάτι που παθαίνουν μόνο αυτοί που θέλουν να την πάθουν! οι υπόλοιποι άντε να την πατήσουν με ελαφριά αδιαθεσία …
Έχετε μήπως παρατηρήσει ότι στις καθημερινές μας κοινωνικές «συνδιαλλαγές» η γνωριμία με έναν άγνωστο υπόκειται στο απαραβίαστο πρότυπο:
» Να σας γνωρίσω τον κο Γεώργιο Γεωργίου – Οδοκαθαριστή»
επακολουθούμενο από προσδιοριμούς που προκύπτουν από τη συμμετοχή του κου Γεωργίου σε διάφορες «ομάδες» τύπου: Ολυμπιακός-ΠΑΣΟΚ-Μη Κρατικός Οργανισμός για τη διάσωση της κατσαρίδας κλπ
…πράγμα το οποίο λειτουργεί αυτόματα ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία και επίσης αυτόματα ως τροχοπέδη για τη γνωριμία με τον πραγματικό Γιώργη Γεωργίου?????
Αν το έχετε παρατηρήσει κι εσείς αυτό,θα συμφωνείτε μαζί μου στο ότι η επαφή με το λόγο-νου και το συναίσθημα του Γιώργη είναι ο μόνος αυθεντικός τρόπος για να μάθουμε τον Γιώργη (Ίσως και να μη χρειάζεται καν να ξέρουμε ότι έχει ένα όνομα που αναφέρεται ως Γιώργος Γεωργίου)
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ…ΑΠΟΚΗΡΎΣΣΩ οποιουσδήποτε αυτο-ετερο-προσδιορισμούς και
ΚΗΡΥΤΤΩ ΕΝΑΡΞΗ επαφών με συνανθρώπους με όχημα την κριτική σκέψη
(στην προκειμένη περίπτωση τα γραφόμενα του blogger Σοφιστή).
Θεωρώ μάλιστα, αγαπητέ μου Σοφιστή,εντελώς περιττή την ύπαρξη του εν λόγω κομβίου (για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ λέω,στην οριζόντια μπάρα) και σας προτρέπω (στηριζόμενος στην αιτιολόγησή μου) να το αφαιρέσετε πάραυτα.
ΥΠΟΓΡΑΦΗ: (Aποδέχομαι οποιοδήποτε προσωνύμιο μου προσάψετε και δηλώνω εκ των προτέρων ότι θα σας κρίνω από τα γραφόμενά σας 🙂
ΜΟΥ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΜΕ EMAIL.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΕΝΟΣ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΗ.
«Βέβαιος είμαι μόνο για το είναι καθεαυτό. Ως εμπειρία, ως συνείδηση κειμενικότητας. Αβέβαιος, εάν είμαι (σολιψιστικά) μόνον εγώ και το σημαίνον. Αβέβαιος, εάν είμαι ένας άνθρωπος που ονειρεύτηκα ότι ήμουν πεταλούδα ή εάν είμαι μία πεταλούδα που ονειρεύομαι ότι είμαι άνθρωπος. Αβέβαιος, εάν είμαι ένας καλωδιωμένος εγκέφαλος σε δοκιμαστικό σωλήνα Matrix. Αβέβαιος, εάν μπορώ ρητά να αληθεύω, καθώς κάθε λογικό σύστημα εμπεριέχει τουλάχιστον μία πρόταση που δεν είναι ούτε αληθής ούτε ψευδής, όπως το ρήμα ψεύδομαι. Αβέβαιος, εάν υπάρχει παρελθόν ή μέλλον, καθώς εδώ και τώρα ιστορώ και εδώ και τώρα μέλλω. Αβέβαιος, εάν το είναι στερείται (μηδενιστικά) νοήματος. Αβέβαιος, εάν η γνώση της αλήθειας είναι (αγνωστικιστικά) αδύνατη. Αβέβαιος, ακόμα κι εάν γεννήθηκα, καθώς δε θυμάμαι την γέννησή μου και ούτε γνωρίζω κανέναν που να θυμάται τη δική του. Αβέβαιος, ακόμα και για το εάν θα πεθάνω.
Είμαι και δεν μπορώ να μην είμαι, κι ας βιώνω την αμετάκλητη απώλεια της εμπειρίας του άλλου, δηλαδή τη θνητότητα και ουχί το θάνατο που παραμένει η μόνη λέξη, η οποία δεν αντιστοιχεί σε καμία εμπειρία, επειδή όσο ζούμε δεν πεθαίνουμε για τον βιώσουμε και όταν πεθάνουμε δεν θα ζούμε για να τον περιγράψουμε. Γνωρίζοντας όμως ότι κάθε προσπάθεια για αληθή γνώση προσκρούει σε ανυπέρβλητα κριτήρια ελέγχου, όπως π.χ. ο διάλληλος κύκλος ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος αναστήθηκε, επειδή αναγράφεται στη Βίβλο και αναγράφεται στη Βίβλο, επειδή αναστήθηκε. Τουτέστιν μόνο σκοπώ. Αβέβαια. Αυθαίρετα. Ελεύθερα. Δίοτι ο σκοπός είναι και πράξη.
Πράξη είναι κάθε ρηματική έκφραση του ανθρώπου και ακόμα περισσότερες. Και εάν εσύ μπορείς να νοηματοδοτήσεις με συνέπεια τα παλαβά της θύμησής σου, είναι επειδή εσύ το επιλέγεις. Και οι περισσότεροι άνθρωποι διαχρονικά πρωτίστως επιλέγουν να ζουν και είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα, το οποίο σημαίνει ότι τα περί ηθικής περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι επιδιώκουν «την αποδοχή της φυλής». Οι περισσότεροι άνθρωποι ανταγωνίζονται. Οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να διαιωνίζονται, το οποίο σημαίνει ότι τα τέκνα τους γίνονται αυτοσκοπός. Οι περισσότεροι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται μαζικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι λειτουργικά αναλφάβητοι και δεν γνωρίζουν την φαυλότητα των σκέψεών τους, αλλά ακόμα και όταν το ψυχανεμίζονται, αρνούνται να το παραδεχτούν και οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν χαρά. Αντιθέτως, ελάχιστοι άνθρωποι αυτοκτονούν. Ελάχιστοι άνθρωποι αδιαφορούν για τη γνώμη των άλλων. Ελάχιστοι άνθρωποι δεν ανταγωνίζονται. Ελάχιστοι άνθρωποι είναι άτεκνοι. Ελάχιστοι άνθρωποι ζούνε φιλήσυχα. Ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν πολλά και ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν επιζητούν την ευτυχία. Και αυτή είναι η αλήθεια.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η αλήθεια αφ’εαυτής δεν αρκεί, γι’αυτό και επιστρατεύουμε τη φαντασία μας, ώστε να καλύψουμε τα κενά. Δυστυχώς όμως η φαντασία δεν έχει θερμίδες, όπερ εστίν μεθερμηνευόμενον, είτε επέχω (ναι, με έψιλον) και είμαι ατάραχος είτε όχι, το χαμαλίκι δεν το γλυτώνω. Χρειαζόμαστε λύσεις, πρακτικές λύσεις, και τις χρειαζόμαστε άμεσα. Διότι όταν πονάω στο δόντι, δεν περιμένω κάποιον να μου πει ότι ο πόνος είναι μόνο στη σκέψη μου. Το γνωρίζω ήδη αυτό και δε θέλω να κάνω άσκηση πειθαρχίας. Αυτό που θέλω είναι να μην πονάω και το τελευταίο που με απασχολεί είναι από τι προκλήθηκε. Και από ευφάνταστες λύσεις και παραμύθια εμείς οι άνθρωποι… άλλο τίποτα. Βλέπεις η υποκρισία είναι η βαζελίνη της κοινωνικής μας επαφής, αλλά οι περισσότεροι προτιμούν να ζουν έτσι.
Πάντως έχετε όντως δίκιο, στην καθημερινότητα με τη λέξη σκεπτικισμός συνήθως εννοούμε μόνο την αβεβαιότητα και την αμφισβήτηση. Αυτές οι σκέψεις όμως δεν βοηθούν την συνεκτικότητα των οργανωτικών δομών οποιουδήποτε κοινωνικού μορφώματος. Διαχρονικά. Το αποδεικνύει άλλωστε και η πληθώρα των ιστορικών κειμένων. «Ησυχία, τάξις και ασφάλεια καθ’ άπασαν την επικράτειαν» είναι η νόρμα. Παντού. Έτσι λειτουργεί η κοινωνία. Εάν ζεις μόνος σου σαν τον Ροβινσώνα, απολαμβάνεις πλήρη ελευθερία, αλλά ελάχιστη ασφάλεια. Ακόμα κι ένας πονόδοντος αρκεί για να πεθάνεις. Εάν πάλι ζεις μέσα στο μπουλούκι, η ελευθερία σου περιορίζεται, αλλά είσαι πιο ασφαλής. Και στην κοινωνία υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι: μαύροι, άσπροι, κοντοί, ψηλοί, χοντροί, ισχνοί, όμορφοι, άσχημοι, άρρωστοι, υγιείς, χαζοί, έξυπνοι, οργανωμένοι, ανοργάνωτοι, αυταρχικοί, δουλοπρεπείς, σοβαροί, αστείοι, θυμωμένοι, χαρούμενοι κ.α… και εναλλάσονται διαρκώς στην εξουσία, σχηματίζοντας από συλλογικότητες στην αρχή της ομοφωνίας, έως τις ενός ανδρός αρχή αυτοκρατορίες. Αυτό δε που γίνεται διαχρονικά, συνήθως έχει ως εξής: κάτι συμβαίνει σε κάποιον, τον προβληματίζει, βρίσκεται σε κρίση, ρωτά, αναζητά στοιχειοθετημένη γνώση και εντέλει αποδέχεται\πείθεται με κάποιες αναπόδειχτες υποθέσεις, ώστε να λύσει πρακτικά το πρόβλημά του, επηρεάζοντας κατά το μάλλον ή ήττον ολόκληρη την κοινωνία. Η μόνη επανάσταση που δεν ευαγγελίστηκε ποτέ κανείς είναι αυτή που θα γίνει στον εγκέφαλό του και θα τον αφήσει κουρέλι να παραληρεί για την απώλεια της σιγουριάς του, και αυτό διότι κανείς δεν προσδοκά αβεβαιότητα όταν ρωτά, αλλά τελεσίδικες απαντήσεις. Και παρόλο που ακόμα και οι αβέβαιοι θα μπορούσαν να ευαγγελίζονται την αβεβαιότητά τους, δεν το κάνουν. Όχι όμως ότι και η αβεβαιότητα δεν έχει τα μειονεκτήματά της· ο Αριστοφάνης τα περιέγραψε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον στις Νεφέλες του.
Επί του παρόντος, ζούμε τις παρενέργειες της μαζικής κοινωνίας 7 δις στοιβαγμένων ανθρώπων που η ελευθερία διαχέεται τόσο, ώστε κανείς τελικά δεν είναι υπεύθυνος για το αποτέλεσμα, σε πείσμα των WASP και των εωσφορικών που κρατούν με επιμονή το πηδάλιο. Όχι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου. Εάν σκεφτείς όλον τον πλανήτη έως μία χώρα και κάθε χώρα ως ένα χωριουδάκι, τότε θα καταλάβεις ότι ζούμε σε ένα παραθαλάσσιο, ευήλιο οικοπεδάκι, επάνω στην εύθραυστη κρούστα ενός διάπυρου χαλυβουργείου, στον πυθμένα ενός διάφανου ωκεανού με παγετώνες τα σύννεφα, και με εμάς στον ρόλο των «φιλόξενα» αδηφάγων, δίποδων παράσιτων του εδάφους, με εμμονή στη μνήμη και τα εργαλεία. Πρόκειται για έναν πλανήτη μουσείο, ο οποίος όπως πάει θα αξιοποιείται και ως πλανήτης φυλακή. Ο παράδεισος της παλαιολιθικής μας ελευθερίας είναι αμετάκλητα χαμένος. Τα χειρότερα δε έπονται. Δηλαδή ποια χειρότερα που όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν, από την νεολιθική εποχή έως σήμερα. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία, τον εαυτό μας προεκτείνουμε πάντα. Ανθρωπομορφολογικά σκεπτόμαστε διαρκώς, χρησιμοποιώντας κάθε τι γνώριμο σε μας ως μέτρο σύγκρισης και επαιρόμαστε, με αυτό το σώμα ως όχημα βιώνουμε τον κόσμο και αυτό το σώμα μας αφήνει ανεξίτηλα το σημάδι του.
Σε 10.000 χρόνια από τώρα οι απόγονοί μας ενδέχεται να κοιτάνε την εποχή μας με τον ίδιο τρόπο που κοιτάμε εμείς τη νεολιθική εποχή σήμερα, και σε 1.000.000 χρόνια ενδεχομένως κάποιο άλλο είδος να κοιτάει τα οστά μας -τα οποία παρεμπιπτόντως θα είναι τα μόνα που θα έχουν απομείνει (ούτε ξύλα, ούτε πέτρες, ούτε μέταλλα, ούτε χαρτιά, ούτε γυαλιά, ούτε πλαστικά)- με τον ίδιο τρόπο που κοιτάμε εμείς τα οστά των δεινοσαύρων σήμερα. Εξάλλου στο καλύτερο ‘self-service’ εστιατόριο του γαλαξία, η ζωή δε μπορεί παρά να είναι εξ’ορισμού υπερτιμημένη. Μη το γελάς καθόλου, αλλά ενδέχεται να εξυπηρετούμε έναν και μόνο σκοπό: την παραγωγή πλαστικού για λογαριασμό της φύσης και μόλις εκπληρώσουμε το σκοπό μας, να αφανιστούμε. Αν το καλοσκεφτείς είμαστε το μοναδικό είδος με εξειδίκευση στην επεξεργασία πετροχημικών! Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι τα ραδιοκύματα που εκπέμπουμε ως πολιτισμένο είδος εδώδιμης ύλης, ενδεχομένως να υπάρχουν ακόμα και μετά από 1.000.000 χρόνια, αποδεικνύοντας ότι τελικά ήμασταν μακράν το καλύτερο ‘Hell’s Kitchen’ δορυφορικό κανάλι in the universe! Τα υπόλοιπα είναι απλοί λεκέδες στο πιγούνι μας [ήχος ρεψίματος].
Κατά τα λοιπά, “If you are not an agent [of action], you are a furniture and as long as that ethos is there, you will continue to have this problem.”. Να θυμάστε ότι το μονοπάτι του σκεπτικισμού είναι μοναχικό και δύσβατο.
Μετά συγχωρήσεως κιόλας για την μακρηγορία, αλλά βλέπεις, αφενός φταίει κι αυτή η ρημάδα η πρωτογενής σχέση φωνήματος και νοήματος της ελληνικής γλώσσας που βοηθάει στην ετυμολογία της σκέψης. Τελος πάντων, ευχαριστώ για την φιλοξενία.
«Κανίβαλος»»
To blog sou einai ekseretika endiaferon….
grafeis poli wraia…to poios eisai omws de me noiazei kai toso …me tin kali enoia 🙂
kALI SINEXEIA
Michalis apo
taneasou.blogspot.com
Βρήκα τυχαία το blog σου όταν μπήκα στο google να επιβεβαιώσω ότι ο Παπαδόπουλος βρίσκεται στους 100 κορυφαίους Έλληνες! Απίστευτο!Και πιο απίστευτο είναι το γεγονός ότι υπάρχουν άτομα που ασχολούνται αντί αυτού με τον Ζαγοράκη και τον Λαζόπουλο. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Πάντως το μπλογκ σου είναι ενδιαφέρον.
Υ.Γ. Ήμουνα ο παραγωγός του ‘Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα’ από το ’94 μέχρι το ’98. Σε διαβεβαιώ ότι ΟΛΑ τα γυρίσματα γινόντουσαν στο εξωτερικό και το budget που έδινε η ΕΡΤ ήταν χαμηλό. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε τα παράτησα και τσακώθηκα με τον φίλο μου τον Στέλιο.
den mas niazei poios einai…ti grafei, auto mas niazei…
Έχει το καλαμπούρι του εδώ που τα λέμε, χε χε! Ξέρεις ποιος είσαι; και ζητάς να μάθεις ποιος είναι ο άλλος; Αφού έκαστος εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια κι εξ αυτού: όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
Και μόνο που είσαι άνθρωπος αρκεί. Είναι η αξία της ζωής μας. Καλή συνέχεια.
Ελένη Γ
ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΟΥ ΕΓΡΑΨΑ.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ.ΘΑ ΧΑΡΩ ΠΟΛΥ .
ΣΤΑΘΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΟΧΕΣ Κ ΤΗΝ. ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΗΝΕ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΣ ΠΟΥ ΜΟΝΟΛΟΓΕΙ.ΕΣΥ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ??ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ??ΤΙ ΚΟΜΜΑ ΗΝΕ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ??ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΛΥΣΕ ΜΟΥ Κ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΟΙ ΕΝΤΑΣΟΝΤΕ ΣΤΟ ΚΚΕ Κ ΜΕΤΑ ΦΕΥΓΟΥΝ.ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΣΤΕΛΕΧΟΙ ΤΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΗΝΕ ΑΛΛΟΥ.ΠΡΠΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ …..ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ ?????ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΑΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΕΝΤΑΧΤΗ ΛΕΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Κ
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΙ