Μου έλεγε ένας φίλος πού διαφωνούσε μαζί μου για τον Λαζόπουλο: Μα κάνει χοντράδες.. Είναι πολύ μπρουτάλ το χιούμορ του.. Όλο για πορδές λέει και τέτοια.. Βάζει μια μαϊμού και παίζει το πουλί της, το Γιωργάκη να κτυπάει στον κώλο τον Βενιζέλο.. Λαϊκίζει ασύστολα με τις καταλήψεις και τη νεολαία.. Ύστερα αναπαράγει τα «νούμερα» και τα «σκουπίδια» πού κυκλοφορούν στα τηλεπαράθυρα.. Εγώ πάντως δε γελάω με τέτοια..

Δεν έχουν ακριβώς έτσι τα πράγματα.. Αυτές η «χοντράδες» τελικά, έτσι όπως τοποθετούνται στο ευρύτερο πλαίσιο της εκπομπής, παίρνουν άλλη διάσταση και γίνονται σάτιρα. Γιατί εκείνο πού έχει σημασία είναι ότι το πλαίσιο της εκπομπής είναι βαθιά πολιτικό. Όσοι δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό ή όσοι διαφωνούν πολιτικά, τότε πραγματικά η σάτιρα τούς φαίνεται χοντράδα και χυδαιότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι και τα έργα του Αριστοφάνη είναι γεμάτα «πορδές» και «ψωλές», που όμως είναι τοποθετημένες στο πλαίσιο μιας εύστοχης κοινωνικής και πολιτικής κριτικής. (καμία σχέση φυσικά ο Λαζόπουλος με τον Αριστοφάνη).

«Ο κ. Λαζόπουλος εκμεταλλεύεται την κραυγαλέα τηλεοπτική γελοιότητα, την οποία όμως χρησιμοποιεί σαν γέφυρα για να περάσει στη γελοιότητα και στην αδικία της πραγματικής ζωής… Η φετινή εντυπωσιακή απήχηση του κ. Λάκη Λαζόπουλου… φανερώνει ότι άλλαξε η εποχή, ότι αλλάζει το πολιτικό κλίμα (έστω το μικροκλίμα). Η σάτιρα του «Τσαντιριού» εκφράζει και τη βαθιά λαϊκή δυσπιστία απέναντι στα κόμματα και τις «άπονες εξουσίες» -μια δυσπιστία πού εκφράστηκε και στις εκλογές της 11ης Σεπτεμβρίου. Ταυτόχρονα μας παρηγορεί για το αισθητό κενό της λαϊκής, της κοινωνικής αντιπολίτευσης και όχι απλώς της κομματικής…». Το απόσπασμα είναι από σχόλιο της καλύτερης τηλεκριτικού στη χώρα, της κας Μαριάννας Τζιαντζή. («Καθημερινή» 02-11-2007)

Κατά την άποψη μου η επιτυχία του Λαζόπουλου (και όταν λέω επιτυχία δεν εννοώ τα νούμερα της τηλεθέασης) δεν οφείλεται τόσο στην σάτιρα πού κάνει στην «κραυγαλέα τηλεοπτική γελοιότητα», όσο στο γεγονός ότι κατάφερε να αγγίξει πολιτικά το ευρύτερο κοινό. Ας μην ξεχνάμε ότι και πριν, την «επιτυχία» λίγο-πολύ, τα ίδια έκανε.. Κούγιας, Αρναούτογλου, Ρούλα, κλπ. Ο Λαζόπουλος με τη σάτιρα του, όταν δεν λαϊκίζει, παραπέμπει στην πραγματική κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας. Κατάφερε να μαζέψει το μεγάλο κοινό επειδή τόλμησε, παραμονές των εθνικών εκλογών να κοντράρει στην κεντρική πολιτική γραμμή των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών. Έθιξε για πρώτη φορά τα ιερά και τα όσια της τηλεόρασης: Έθιξε δηλαδή απ ευθείας το Πασόκ, το οποίο επί σειρά ετών και μέχρι τις τελευταίες εκλογές αποτελούσε ένα ιερό ταμπού για όλα τα μεγάλα κανάλια. (οι σκεπτόμενοι τηλεθεατές και αυτοί πού δουλεύουν στο χώρο ξέρουν πολύ καλά τι λέω). Όταν όλα τα μεγάλα κανάλια λοιπόν προωθούσαν λυσσαλέα και απροσχημάτιστα το Πασόκ, αυτός τόλμησε να πάει κόντρα στην κεντρική γραμμή και να ασκήσει οξύτατη κριτική στον «πασοκισμό», στον Γιωργάκη πού οι πάντες έβλεπαν ότι «δεν τραβάει» και στον δικομματισμό. Εξέφρασε δηλαδή πολιτικά, δια μέσου της σάτιρας, το λεγόμενο κοινό αίσθημα και αυτό ήταν η αρχή.. Οι εξελίξεις τον δικαίωσαν..

Στη συνέχεια τα πράγματα πήραν το δρόμο τους δυστυχώς με τη σάτιρα του να διολισθαίνει στις εύκολες λεωφόρους του άκρατου και παντελώς ανεύθυνου λαϊκισμού, ιδιαιτέρως σε ότι αφορά στη νεολαία. Ο ίδιος, μεθυσμένος από την επιτυχία, δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ότι αν κάτι τον αδικεί πραγματικά και πάνω σε αυτό θα κριθεί τελικά, είναι ο λαϊκισμός  ο οποίος μειώνει διαρκώς την καλλιτεχνική του αξία.. Έτσι και αλλιώς λοιπόν και σε κάθε περίπτωση οι «πορδές» του μυρίζουν πολιτικά..

ΝΕΩΤΕΡΑ: Δυστυχώς ο Λάκης κατάντησε όπως ακριβώς το φοβόμουνα.. Διάβασε ΕΔΩ