Μερικές φορές, όπως σήμερα που μοσχοβολάει ο Μάης του αγώνα και του έρωτα, νιώθουμε ότι για το ξεπέρασμα της κρίσης είναι περισσότερο απαραίτητα κάποια ανθρώπινα μέτρα παρά οικονομικά.. Τέτοια «μέτρα» προτείνει η Τίνα Καν από την Κρήτη που μου έστειλε τα πάρα κάτω λόγια:

Πρωτομαγιά..

Πρωτομαγιά..

«Όλα διαφαίνονται κατηφή και μαύρα, ή μάλλον εμείς αρχίσαμε να βλέπουμε πλέον πιο καθαρά τα αποτελέσματα όλης αυτής της ασυδοσίας που μας διέπει χρόνια τώρα; Είχαμε χάσει τη ταυτότητα μας και τον προορισμό μας. Ζούσαμε για να δανειζόμαστε και να αγοράζουμε, να μας πουλάνε και να αγοράζουμε ο,τι δε μπορούσε η ζωή σε συναίσθημα να μας καλύψει. Ήμασταν ένα αέναο shopping therapy με καμιά ουσιαστική γιατρειά. Αντιθέτως ολοένα και πιο βαθειά βουτούσαμε στο βούρκο της ανελέητης και αδυσώπητης χρηματοπίστωσης και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε χωρίς να ξέρουμε πια αν υπάρχει γυρισμός ή τι μέλλει γενέσθαι.

Ανησυχώ. Η καθημερινότητα μας προετοιμάζει το αύριο των παιδιών μας. Αποφεύγουμε τα απλά έστω ατοπήματα για την καταστροφή του πλανήτη μας, ή είμαστε ευαισθητοποιημένοι μόνο στη θεωρία, χωρίς να χαλάμε τη ζαχαρένια μας για να κάνουμε πράξη αυτά που οφείλουμε; Χρειάζεται αλλαγή σε όλα για να νιώσουμε τη μυρωδιά του Μάη και της άνοιξης. Αλλαγή κυρίως στο σύστημα που χωλαίνει. Στο τρόπο και ρυθμό ζωής. Στις αξίες που χάθηκαν. Στην ζωή που μας ρουφάει στην καθημερινότητα και στη μάχη για επιβίωση και αποπληρωμή δανείων και καρτών χάνοντας το ουσιαστικό και το ωραίο της. Ξεχνάμε να χαζέψουμε το χρώμα του ουρανού, να μυρίσουμε ένα λουλούδι, να χαμογελάσουμε σε ένα παιδί, να κλείσουμε τα μάτια και να αφουγκραστούμε τον άνεμο, να τον αφήσουμε να χαϊδέψει το πρόσωπο μας, να αγγίξουμε κι εμείς τον άλλο στη πλάτη με νόημα και συναίσθηση και να του πούμε: Πως είσαι σήμερα;
Αλήθεια εσείς πραγματικά πως είστε σήμερα;»

Τίνα Καν.