Εγκάθετοι του Βενιζέλου, του Καραμανλή, ποιοι τελικά είναι αυτοί που γράφουν τις ομιλίες του Γιωργάκη και τον εκθέτουν συνειδητά και συστηματικά; Μάλλον πρόκειται για κάποιους επικοινωνιολόγους και τεχνικούς της εξουσίας, ένα είδος που ευδοκιμεί ιδιαιτέρως στα πασοκικά εδάφη, οι οποίοι, παρά τους τίτλους τους, μέσα τους είναι παντελώς άσχετοι με την αριστερά και την ουσία της, με την κοινωνία και τα όνειρα της, τους καημούς και τα προβλήματα της και νομίζουν ότι ο σοσιαλισμός είναι ένας νεοφιλελευθερισμός αναμεμειγμένος με μπόλικο πασοκισμό.. Ένα μείγμα δηλαδή Πάσχου Μανδραβέλη και Πέτρου Κωστόπουλου με ισχυρές δόσεις λαμογιάς, αλαζονείας και ενίοτε πολιτικής αλητείας για να γίνω πιο σαφής.. Στην πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν πολιτική, καθαρό πολιτικό μάρκετινγκ κάνουν και μάλιστα πολύ επιθετικό..

Conan_BarbarianΚαι ο Γιωργάκης τσιμπάει σε όλα. Ό,τι του πουν πως δήθεν ενισχύει το ηγετικό του προφίλ και βοηθάει να γίνει πρωθυπουργός, όχι φυσικά για τον ίδιο αλλά για τη φουκαριάρα τη μάνα του, οποιοσδήποτε τρόπος και οποιοδήποτε μέσο βοηθάει τον πασοκισμό να υφαρπάξει και πάλι την εξουσία, το μέσο αυτό βαφτίζεται αυτομάτως σε άγιο και θεμιτό και προ παντός σοσιαλιστικό..

Την εν λόγω ρήση λοιπόν την πρωτοείπε ο Ενγκελς εννοώντας ότι η ανθρωπότητα, στην πορεία της προς το μέλλον, αν δεν βαδίσει προς το σοσιαλισμό απειλείται από την βαρβαρότητα.. Την μετέφερε η Ρόζα Λούξεμπουργκ και από εκεί, πολύ αργότερα, ο Σάτρ και ο Καστοριάδης που συγκρότησε και ομώνυμη ομάδα και περιοδικό, όμως με άλλο νόημα, εννοώντας ως βαρβαρότητα τον σταλινισμό και διαχωρίζοντας έτσι τον σοσιαλισμό από τις εξελίξεις στη Σοβιετική Ένωση..

Το εκπληκτικό όμως στην όλη υπόθεση δεν είναι ότι ο Γιωργάκης παπαγαλίζει ό,τι του λένε και ενίοτε χωρίς να το καταλαβαίνει, όπως την συγκεκριμένη ρήση, αλλά η πρεμούρα που έπιασε τους διάφορους σχολιαστές-παπαγαλάκια, όπως ο ανεκδιήγητος Πάσχος Μανδραβέλης, να δικαιολογήσουν την χρήση της από τον αρχηγό και να προσπαθήσουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.. Εν τω μεταξύ είναι τόση η πρεμούρα τους, που, διαπιστώνοντας ότι τα πατενταρισμένα ανίκανα στελέχη της Νουδου κατάφεραν για μοναδική φορά να κάνουν και μια επιτυχημένη διαφήμιση (αυτή με τα πράσινα παπαγαλάκια) οι σχολιαστές-παπαγαλάκια τάβαλαν και με την ..διαφήμιση! Τόσες αναλύσεις, τόσο μένος και τόσο μελάνι προκειμένου να αποδομηθεί και να μειωθεί η απήχηση στον κόσμο μιας προεκλογικής διαφήμισης δεν έχει ματαγίνει.. Σαν να μην έφτανε που η χώρα έγινε σκανδαλοτροφείο, την έκαναν και ορνιθοτροφείο!

Φυσικά ο κουρασμένος και αναδυόμενος από τον λήθαργο του «πολιτικού πολιτισμού» Καραμανλής (τώρα βεβαίως είναι αργά) άφησε τα σουβλάκια και φαίνεται πως άρχισε να καταλαβαίνει ότι η πολιτική θέλει και την αλητεία της, με την καλή και την κακή έννοια, όπως άλλωστε έκαναν και όλοι οι λεγόμενοι «μεγάλοι», ο θείος του, ο Αντρέας και βάλε.. Αφού λοιπόν κατάφερε να απογοητεύσει ακόμα και τον τελευταίο λογικό Νουδίτη και έκλεισε τη Βουλή επιδεικνύοντας μια απύθμενη πολιτική ανικανότητα, άρχισε τώρα την ύστατη ώρα να πασοκίζει και αυτός, δηλαδή να μην αφήνει να πέσει κάτω ούτε καρφίτσα απ τον αντίπαλο, να κάνει την τρίχα τριχιά, το άσπρο μαύρο και να εκμεταλλεύεται την κοτσάνα του Γιωργάκη περί βαρβαρότητας, για να φανατίσει τους απογοητευμένους Νουδούδες.. Όμως είναι πολύ αργά. Ο κόσμος πάντα προτιμούσε -και συγχωρούσε την αλητεία, την ανικανότητα όμως ποτέ!

Έτσι λοιπόν, με την κύρια ευθύνη των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, με ένα σαθρό πολιτικό σύστημα που αποτελεί πλέον την πηγή κάθε κακού σε τούτη τη χώρα, με ένα μίγμα ανικανότητας και πασοκισμού που δηλητηριάζει την πολιτική ζωή, με την θλιβερή χορωδία των σχολιαστών-παπαγάλων που την συνοδεύουν οι εξωφρενικοί συριγμοί της προεκλογικής καραμούζας και πάντα χέρι-χέρι με τη γελοιότητα του Καρατζαφέρη, διάγουμε αισίως την εποχή της βαρβαρότητας.. Ο σοσιαλισμός θα αργήσει πολύ ακόμα..