Χθες στη Θεσσαλονίκη, εντυπωσιακά σύσσωμη η διαπλεκόμενη δημοσιογραφία για άλλη μια φορά αντί να κάνει ενημέρωση έκανε απροσχημάτιστη πολιτική αποφεύγοντας τα δύσκολα για τον αρχηγό του Πασοκ και προτιμώντας τη σιωπή.. Ούτε μία απολύτως ερώτηση για το τι θα κάνει αν δεν πάρει αυτοδυναμία, παρά τις πρωτοφανείς για αυτόν και το Πασόκ ευνοϊκές συνθήκες, αν θα συνεργαστεί και πως, αν θα παραιτηθεί κλπ, κλπ.. Είναι πραγματικά θλιβερό για τον τόπο να προβάλλεται ξετσίπωτα ότι δήθεν αντιπαρατίθενται δύο πολιτικές οι οποίες, είναι τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους, όσο είναι και εκ διαμέτρου αντίθετο το πάγωμα των μισθών με την υπόσχεση για αυξήσεις πάνω από ένα πληθωρισμό που όμως κυμαίνεται γύρω στο μηδέν τοις εκατό..(!)
η σιωπή των διαπλεκομένων..
Αυτό λοιπόν που φοβάμαι περισσότερο είναι η απέραντη σιωπή της διαπλεκομένης δημοσιογραφίας για οτιδήποτε υποστηρίζει.. Το ζήσαμε ιδιαιτέρως τα χρόνια του σημιτικού εκσυγχρονισμού όταν η επιστημονική λαμογιά, που είχε αναχθεί σε θεσμό και καθεστώς, καταλήστευε συστηματικά και οργανωμένα τον τόπο.. Τότε που οι υπουργοί και τα στελέχη του πασόκ υπόγραφαν από κομματικό καθήκον τις συμβάσεις με τη Ζήμενς, που εξανέμιζαν αστρονομικά ποσά σε «Ολυμπιακές» μίζες, αλλά παρά το γεγονός ότι βοούσε ο τόπος, η διαπλεκόμενη δημοσιογραφία δεν έβλεπε, δεν άκουγε, δεν ήξερε αλλά και δεν έκανε ρεπορτάζ για να μάθει..
Τώρα πραγματικά τρέμω στην ιδέα μιας κυβέρνησης, μιας οποιασδήποτε κυβέρνησης, που θα την προστατεύει ο μανδύας της απέραντης σιωπής των διαπλεκομένων.. Η Θεσσαλονίκη έδειξε το τι μας περιμένει.. Χίλιες φορές προτιμώ να βλέπω τα μμε να μετατρέπουν συστηματικά το άσπρο σε μαύρο και την τρίχα σε τριχιά, να ψεύδονται ασυστόλως, να λασπολογούν, να φωνάζουν, να παραπληροφορούν, να ξεπερνούν ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτόν σε κακοήθεια, ακόμα και να πέρδονται σαν τον Κακαουνάκη, αρκεί να μιλούν και να μη σιωπούν.. Να μιλούν και εμείς θα καταλαβαίνουμε το παιχνίδι.. Χίλιες φορές προτιμώ να πριονίζουν καθημερινώς και συστηματικά την καρέκλα της όποιας εξουσίας παρά να την στηρίζουν.. Γιατί η ύπαρξη ενός καθεστώτος δεν φαίνεται από τους νόμους που το διέπουν, αλλά από τη σιωπή που το περιβάλλει..
ΥΓ. Ακόμα ένας λόγος, ίσως ο κυριότερος, γιατί τούτος ο ταλαίπωρος τόπος μόνο με ΜΗ αυτοδύναμες κυβερνήσεις μπορεί να δει μια άσπρη μέρα.. Περισσότερα επ αυτού ΕΔΩ
S O F I S T I S 
Και καλα,δεν υπαρχουν αλλοι δημοσιογραφοι,που να μην ειναι διαπλεκομενοι,οπως λες;Εγω τουλαχιστον,δεν το πιστευω.
Εδω βγαινει ο Τραγκας,(με τις διαφημισουλες που επαιρνε για τα ανυπαρκτα φυλλα του),και που ειχε το χωνι και φωναζε,και τους κραζει,κι εσυ περιμενεις απο τους αλλους,που δεν θα εχουν φαει και τοσα,να πανε αβαντα;
Δεν θα θυμασαι φαινεται,το «δρυος πεσουσης…»
Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την άποψη σου ότι το μόνο που θα μας «σώσει» είναι μη αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Θεωρώ ότι ακόμα και αν κάτι τέτοιο δεν σώσει την κατάσταση αξίζει αν μη τι άλλο να το δοκιμάσουμε. Το ερώτημα είναι πως πετυχαίνεται κάτι τέτοιο…
Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Ο άνθρωπος είναι το πλέον μεταλασσόμενο ον. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Για του λόγου το αληθές: Κοίτα εφημερίδες σε προηγούμενες εκλογές και να κοιτάξεις τις μελλοντικές. Εκπληκτικά ολόιδιες. Αλλάζουν οι στιγμές και οι ημέρες. Τίποτα άλλο. Η νοοτροπία και η απίστευτη ανοχή, ΔΕΝ ΕΧΕΙ αλλάξει σε τίποτα. Γιατί να φοβόμαστε;
Ναι,πετυχαμε απο σβερκο,με την κατασταση τοτε.Τη συγκυβερνηση εννοω.
Τραβαγε τα μαλλια του,ο καυμενος ο Ζολωτας.
Καλα,δεν καταλαβατε ακομα,οτι οι ανθρωποι, ειναι για κλωτσές;
Το ερώτημά σου ως προς τις κλωτσιές μάλλον θεωρητικό είναι ή για να γίνεται συζήτηση. Σε 20 ημέρες ψηφίζει ο με αίσθημα δουλικότητας Ελληνας Πολίτης όπου, το 85% (κατά τις δημοσκοπήσεις) αποδέχεται σαν να μην υπάρχουν IMIA, OTSALAN, Κοσκωτας, Βουλγαράκης, Ρουσσόπουλος, Γεροντική Αριστερή Καρέκλα, Εκσυχρονιστική Αριστερή Καρέκλα, Αποδοχή Μακεδονικής και Τουρκικής Μειονότητας. Και μην ξεχάσω συμπαθείς μεν αλλά με εγκεφαλικά και ανάπηρους υποψήφιους Βουλευτές και την Βασιλικότατη Νοοτροπία της πλήρους και ανεπιφύλακτης αποδοχής τρίτης γενιάς πολιτικών. Αυτά αποδέχεται το 85% του Ελληνικού Λαού και σύ μου μιλάς για κλωτσιές; Οι άνθρωποι όχι μόνο δεν παίρνουν κλωτσιές αλλά για το «έργο τους» υπάρχει πλήθος που το επιβραβευει και τους λέει να συνεχίσουν… Είναι διαφορετικά;