Ξύπνησα καταϊδρωμένος από ένα φοβερό εφιάλτη. Ήμουν ..ακυβέρνητος! Είχαν λέει σκύψει πάνω στο πρόσωπο μου ο Πρετεντέρης, ο Ευαγγελάτος, Ο Κακαουνάκης και η θηλυκή εκδοχή του η Κάτια Μακρή, ο Καψής, η Σπυράκη και σύσσωμη η δημοσιογραφία της διαπλοκής και με έφτυναν αηδιασμένοι. –Φτού σου ακυβέρνητε! –Ου να μου χαθείς ακυβέρνητε! –Ζώον ελεεινό και ακυβέρνητο! Η αλήθεια είναι ότι δεν με πείραξαν και τόσο οι χοντρές ροχάλες που μαστίγωναν το πρόσωπο μου, ούτε καν αυτές του Κακαουνάκη, όσο αυτή η απαίσια βρισιά που μου τρύπαγε το μυαλό. Ακυβέρνητος! Ήμουν ακυβέρνητος! Κάποια στιγμή στέγνωσαν τα βρωμερά σάλια της διαπλοκής και όταν άρχισα να συνειδητοποιώ την κατάσταση μου, μ έπιασε τρόμος..
γέρος σε κατάσταση ακυβερνησίας..
Δεν υπήρχε λέει αυτοδυναμία και το τιμόνι της χώρας αντί για ένα κόμμα το είχαν αναλάβει δύο! Εξωφρενικό! Είχαν μάλιστα μπει στην κυβέρνηση και άνθρωποι εκτός κομμάτων, σοβαροί και συγκροτημένοι με διάθεση να προσφέρουν χωρίς να προτάσσουν το προσωπικό τους συμφέρον.. Το χειρότερο απ όλα ήταν ότι είχαν αναγκαστεί να συνεργαστούν στη βάση ενός ελάχιστου προγράμματος εξόδου της χώρας από τη κρίση, με το μικρότερο δυνατό κόστος για τους πολλούς και το μεγαλύτερο για τους λίγους, το οποίο μάλιστα, εκτός από ορισμένες απαραίτητες αλλαγές στη λειτουργία του κράτους, άνοιγε και μια προοπτική ανάπτυξης για τον τόπο.. Το ένα κόμμα ήλεγχε το άλλο, οι αρχηγοί και οι αυλικοί τους δεν έκαναν ότι ήθελαν, έδιναν κάποιο λόγο και λογαριασμό, γίνοταν συσκέψεις, ενώ οι βουλευτές δεν κρέμονταν στο μαλακό υπογάστριο του αρχηγού τους αλλά για πρώτη φορά είχαν και αυτοί κάποια γνώμη και μια παρέμβαση πιο ουσιαστική..
Ζούσα δηλαδή μέσα στον εφιάλτη μιας νέας κουλτούρας τόσο πρωτόγνωρης, όσο και τρομαχτικής! Πάνε εκείνες οι παραδεισένιες εποχές της αυτοδυναμίας και των ισχυρών κυβερνήσεων! Είχα την τύχη να γεννηθώ και να μεγαλώσω μέσα στην αυτοδυναμία του λαμόγιου, στην ισχυρή κυβέρνηση του αδίστακτου πολιτικού, του απατεώνα, του συνδικαλισταρά με τα λερωμένα σώβρακα, του αυταρχισμού και της αλαζονείας, του «σε εμένα έλαχε ο κλήρος», του «μαντριού» και των προβάτων, της διαφθοράς, της διαρκούς λιτότητας, της φτώχειας και της κοινωνικής αναλγησίας, εν ολίγοις των ισχυρών κυβερνήσεων και κοινοβουλευτικών δικτατοριών όπου αποφασίζει μόνο ο αρχηγός και η ισχυρή διαπλοκή ενώ όλοι οι άλλοι το βουλώνουν χαρωπά, όπως και χαρωπά τους έμαθαν να χειροκροτούν την κατάντια τους ακούγοντας τους προεκλογικούς λόγους στα τηλεοπτικά μπαλκόνια..
Αυτές τις κυβερνήσεις γουστάρω.. Τις ισχυρές και αυτοδύναμες! Θέλω να είμαι σίγουρος ότι θα με πηδάνε ανεξέλεγκτα χωρίς να αναγκάζομαι ούτε καν να διαμαρτύρομαι.. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ το να σε γαμάνε και να γκρινιάζεις.. θέλω να νιώθω πάνω μου τον ισχυρό.. Έτσι τη βρίσκω.. Προτιμώ τη σιγουριά του «μία από τα ίδια».. Δεν θέλω να βλέπω τον εαυτό μου ακυβέρνητο ούτε καν σε φωτογραφία! Θέλω να είμαι αραχτός, να μην κάνω απολύτως τίποτα, παρά μόνο να παρακαλάω για να ζήσω.. Θέλω να με κυβερνάνε χωρίς να με ρωτάνε! Μισώ τις ερωτήσεις, μισώ τη δράση, μισώ την αμφισβήτηση, μισώ την αλλαγή, μισώ τον εαυτό μου ρε γαμώτο!
S O F I S T I S 
!!!!!!!!!!!!!
Η τελευταία παράγραφος, όλα τα λεφτά.
Είναι μαζί με κάτι που διάβασα στον #Ροίδη εμμονές#, (παραθέτω το κομμάτι, «… Θυμάμαι έναν ταλαίπωρο κακομοίρη νεαρό με το μηχανάκι του. Τσουβάλιασε όλα τα κόμματα στο ίδιο σακί και δήλωσε πως μάλλον δεν θα πάει να ψηφίσει. Κλείνει έναν αιώνα η Αριστερά που αγωνίζεται στους δρόμους, στη Βουλή, στα εργοστάσια, στα καπνοτόπια, στα Πανεπιστήμια, στις φυλακές, στις εξορίες, στα γραφεία, στα βουνά, με τα όπλα, με τη ντουντούκα, με υψωμένες γροθιές, με κραυγές, με την πένα, να φωνάζει για τα δίκια του εργαζόμενου. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος φουκαράδων τόσο απληροφόρητος, τόσο αδιάβαστος, τόσο ανεύθυνος, τόσο αυτιστικός, τόσο εγωκεντρικός, τόσο ηλίθιος, τόσο δουλοπρεπής που δεν παίρνει χαμπάρι.
Αν της γης οι κολασμένοι είχαν συνείδηση του κοινωνικού γίγνεσθαι, πολιτικοί σαν τους κ.κ. Καρατζαφέρη, Παπανδρέου και Καραμανλή θα ήταν άνεργοι ηθοποιοί που θα έκαναν αρπαχτές στην επαρχία ή θα χάριζαν τις φωνές τους στα κουκλοθέατρα.»)η καλύτερη ψυχανάλυση του έλληνα.
ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η εξέδρα στήθηκε. Εκεί μπροστά στην ΓΣΕΕ. Οι σκαλωσιές για τις μεγάλες αφίσες είναι έτοιμες .Λείπουν οι σημαίες. Τα χρώματα .Σε λίγες ημέρες θα ορχήσουνε οι μεγάλες συγκεντρώσεις. Οι σημαίες θα κυματίζουν και οι τηλεοπτικοί φακοί θα δείξουνε κατά το δοκούν μικρές ή μεγάλες κοσμοπλημμύρες. Οι κάτοικοι της περιοχής θα βρίσουν για πολλοστή φορά την ώρα και την στιγμή που επέλεξαν την συγκεκριμένη περιοχή για να κατοικίσουνε. Αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τα πολιτικά θα κάνουν υπομονή και θα είναι ήσυχοι. Τα ποδοσφαιρικά ματς θα γίνουνε .Η Θεά η Μπάλα δεν χάνει ποτέ.
Η Ελλάδα ξαναμπαίνει στους γνωστούς προεκλογικούς ρυθμούς. Οι οπαδοί στρώνουν τα τραπεζάκια κοντά στα πολιτικά περίπτερα. Οι επιτελάρχες τρέχουν στα κανάλια για να δώσουν συνεντεύξεις και οι ηγέτες προσπάθησαν να δώσουν μία αξιοπρεπή εμφάνιση στα ΜΜΕ. Το τηλεοπτικό παιχνίδι των εντυπώσεων (debate)έδειξε τελικά ισοπαλία σε ότι αφορά στα ψέματα .Η επικοινωνία κέρδισε επειδή δώσανε ένα καλό παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού. Σαν δύο μικρά παιδιά που θέλουν να αποφύγουν την τιμωρία κάθονταν όρθιοι μπροστά στην μητέρα τους.Ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου προσπάθησαν να δικαιολογήσουνε τα αδικαιολόγητα. Ποιός είναι και ήταν πιο υπεύθυνος στο χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων; Πόσο διαφέρουν οι φορολογικοί συντελεστές στο ένα ή το άλλο πρόγραμμα ;Τι έκανε τι και πότε το έκανε ο ίδιος και πότε η διεθνή συγκυρία του το επέτρεψε; Που πήγανε τα λεφτά και ποιος τα πήρε; Για τι δεν ειπώθηκε το όνομα Τσουκάτου για τα λεφτά της Siemens;Και αν είναι τόσο εύκολη η ανεύρεση πόρων και η είσπραξη των φόρων για τι δεν το έκανε η Ν.Δ.; Δεν είναι αρκετά εύστροφοι στα οικονομικά ή κάτι τους εμπόδισε; Η γλώσσα του σώματος δεν ήταν αρκετή και η διαφορά στο χρώμα της γραβάτας(το κόκκινο της νίκης και του Ομπάμα) δεν σημαίνει ότι θα μικραίνει η ψαλίδα των εκλογικών ποσοστών. Τηλεοπτικά δεν έπεισαν μέσα στο λιτό σκηνικό της Ελληνικής Τηλεόρασης ότι και να πούνε τα επιτελεία που αποτίμησαν την τηλεμαχία τους.
Αύριο, στις συγκεντρώσεις θα παρελάσουν τα σημαίνοντα πρόσωπα. Τα άτομα, της εμπιστοσύνης θα πιάσουν τα πλησιέστερα στασίδια. Οι άλλοι θα είναι πιο μακριά.
Τα πρωτοκλασάτα στελέχη θα είναι στην εξέδρα ή στις πρώτες γραμμές .Ντυμένοι σπόρ ή casual για να δείξουν ότι ανήκουν στο λαό. ¨Ότι δεν ξεχωρίζουν παρά με την δράση τους. Δεν θα παρακολουθήσουν τις ομιλίες. Δεν το χρειάζονται επειδή δεν ανησυχούν για τα λόγια τα μεγάλα. Για το ΘΑ, για τις υποσχέσεις και την παροχές Αυτοί είναι εκεί για να τους δει το πλήθος. Να μαζέψουνε πόντους για την αναμέτρηση της 4 Οκτωβρίου. Τότε θα βάλουνε τα κοστούμια που έχουνε αγοράσει. Για την περίσταση. Φυσικά κανένας τους δεν μπορεί να δικαιολογήσει για τι οι τραπεζικές συναλλαγές στοιχίζουν τόσο ακριβά στην Ελλάδα. Ποιός κερδίζει τελικά από την υπερχρέωση;
Η μάχη της αφίσας ξεκίνησε εδώ και ημέρες. Κάθε ημέρα στην πλατεία Αιγύπτου θα μιλήσει κάποιος άλλος. Κάποιου κώματος .Οι σημαίες θα κυματίζουν ανάλογα με το χρώμα .Οι σκαλωσιές και η εξέδρα θα συναρμολογηθούν κάθε φορά αλλά θα έχει διαφορετικό χρώμα. Τα μεγάφωνα θα μπουν και θα βγούνε .Πιο εύκολο θα ήταν να μείνουν οι σκαλωσιές και η εξέδρα και απλώς να αλλάξουν το ντεκόρ αλλά…δεν βολεύει τα συνεργεία. Εδώ και 15 χρόνια ζούμε αυτό το προεκλογικό αγώνα από κοντά. Δεν χάνουμε φάση θέλουμε δεν θέλουμε. Εμείς κουραστήκαμε λίγο να δούμε το ίδιο σκηνικό αλλά οι πολιτικοί μας όχι.!
στο ονειρο θα μεινεις δυστυχως
οταν σε μια χωρα τα ιδια τα κομματα της μειοψηφειας της αριστερας δεν συνεργαζονται λογω βλακειας ο συρριζα και λογω ανουσιας συντηρησης το ΚΚΕ περιμενεις απο τους μεγαλους?