Τώρα που όλα πάνε μια χαρά στον τόπο μας και στη ζωή μας, ε, ας κοιτάξουμε και λίγο τα προσωπικά μας ρε γαμώτο..

gynaikaΠου λέτε λοιπόν στο ίντερνετ η Ελλάδα αναστενάζει όπως θάλεγε και ο Σαββόπουλος.. Στο Facebook τσιγάρα, καλαμπούρια, μουσικές.. Μια νέα μορφή επικοινωνίας, έχει ανθίσει και αναπτύσσεται αλματωδώς και παγκοσμίως.. Άλλοι τη λένε απλώς διαδικτυακή εγώ την λέω απλώς εικονική.. Πρόκειται για μια μορφή διαπροσωπικής επικοινωνίας με μαζικές διαστάσεις και εξηγούμαι. Ο καθένας μπορεί πλέον να ανοίξει ένα παράθυρο διαπροσωπικής επικοινωνίας σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλους οπουδήποτε στον κόσμο.. Ένας προς όλους! Μια πραγματική επανάσταση όπου όλοι μπορούν να επικοινωνήσουν με όλους, να μιλήσουν με όλους με μοναδικά προσόντα ένα «προφίλ» και λίγες τραβηχτικές φωτογραφίες ή μονάχα και μ ένα ποτήρι με καλό κόκκινο κρασί.. Ο πόλεμος για τη απόκτηση «φίλων» έχει αρχίσει και πλέον φουντώνει ανελέητος..

Δεν θα μιλήσω για τους πάσης φύσεως ύποπτους που κατακλύζουν τα σκοτεινά δρομάκια του ίντερνετ και του τσάτ και εμπίπτουν στην κατηγορία του κοινού ποινικού δικαίου.. Με ενδιαφέρουν οι πάσης φύσεως ανύποπτοι που άνοιξαν ένα παράθυρο επικοινωνίας είτε λόγω μόδας, είτε για να βρουν παλιούς φίλους και γνωστούς, είτε για να βρουν στον εικονικό κόσμο ό,τι δεν βρίσκουν στον πραγματικό.. Από την απλή κουβεντούλα, την παρεούλα και τη συντροφιά, μέχρι την πιο ουσιαστική επαφή και επικοινωνία, την καλή γνωριμία, το καλό «πακέτο», το φλερτ, ακόμα και τον έρωτα και κυρίως μια αίσθηση αναγνώρισης και επιβεβαίωσης.. Δεν λείπει φυσικά και το κουτσομπολιό μέσα από το «κρυφοκοίταγμα» στους «τοίχους» και στις ζωές των «φίλων».. Κάθε «αρχική» σελίδα έχει μετατραπεί σε ένα στέκι καθημερινής συνάντησης «φίλων» με παιχνίδια, μουσικές και ευφυολογήματα, σε μια καθημερινή «αγορά» σχέσεων κι όλα αυτά είναι πολύ ανθρώπινα και θεμιτά, θεάρεστα και ευλογημένα θα έλεγα, αν θα μπορούσαν να είχαν και μια συνέχεια στην πραγματικότητα που βρίσκεται έξω απ την οθόνη.. Γιατί χωρίς αυτή τη συνέχεια τα πράγματα μοιραίως εξελίσσονται τουλάχιστον απρόβλεπτα. Όπως το παράδοξο του «μη αναμενόμενου αποτελέσματος» που θα έλεγε και ο Βέμπερ.. Τελικά αποδεικνύεται ότι ο εικονικός χώρος είναι πολύ πιο αποκαλυπτικός, απαιτητικός και ανελέητος από τον πραγματικό..

Ζούμε σε πολύ σκληρούς καιρούς. Δεν μας πειράζουν οι δυνατοί βοριάδες, αλλά οι νοτιάδες είναι πολύ ύπουλοι.. Οι κοινωνικές σχέσεις πλήττονται από μια βαθειά και παρατεταμένη κρίση που αντανακλάται και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και επιλογές. Κυριαρχούν η έντονη εμπορευματοποίηση, εφόσον όλοι μας προκειμένου να υπάρξουμε στην κοινωνία της αγοράς, κάτι προσπαθούμε να «πουλήσουμε» και πρωτίστως τον εαυτόν μας, ο άκρατος ατομικισμός που οδηγεί σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό που θυμίζει το «ένας εναντίων όλων» του Χόμπς, το διαρκές άγχος και ανασφάλεια, η αβάστακτη μοναξιά, η έλλειψη χρόνου για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία.. Έτσι, το Facebook έχει πλέον εξελιχθεί σε ένα καθημερινό καταφύγιο επικοινωνίας. Μόνο που αντί να προσφέρει διέξοδο στο αδιέξοδο, συνήθως, οδηγεί στο αδιέξοδο. Αργά ή γρήγορα, αν η εικονική σχέση δεν θεμελιωθεί στον πραγματικό χώρο, είτε θα εξατμιστεί εξαντλημένη, είτε θα αφήσει μικρά ή μεγάλα πληγώματα και ρηχές ή βαθιές χαρακιές πίκρας και απογοήτευσης.. Όλα κυμαίνονται αναλόγως την «επένδυση» που θα κάνει ο κάθε «φίλος» και αναλόγως την ανασφάλεια και το μέγεθος του «εγώ» με το οποίο συνοδεύει αυτήν την «επένδυση».. Το πώς και γιατί δημιουργείται αυτό το αδιέξοδο θα προσπαθήσω να το περιγράψω στην επόμενη ανάρτηση..

Η συνέχεια ΕΔΩ