Ο Χρήστος Λαμπράκης ανήκει σαφώς στην κατηγορία των «νταβατζήδων» αλλά to το μόνο που δεν μπορείς να τον πεις είναι «νταβατζή».. Κι όμως κυβέρνησε ή τουλάχιστον συγκυβέρνησε αυτή τη χώρα χωρίς ουδείς να τον εκλέξει γιαυτό. Ο ρόλος του στα πολιτικά παρασκήνια της χώρας χρονολογείται από το 1957. Έζησε ή και δημιούργησε τα δραματικά γεγονότα του 65 όπου ο «αγανακτισμένος» λαός έκαψε την εφημερίδα του μπροστά στα γραφεία της.. Παρέμβαινε στη διακυβέρνηση της χώρας πιεστικά και πατερναλιστικά και όταν κάτι πίστευε πως ήταν σωστό δεν άφηνε και πολλά περιθώρια στους εκλεγμένους πολιτικούς για συζητήσεις.. Ο ίδιος διηγείται ότι όταν κάποιος πρωθυπουργός του είπε απηυδισμένος «Χρήστο αμάν πια. Θέλεις να κάτσεις εδώ που κάθομαι για ένα χρόνο να δούμε τι θα κάνεις»; Του απάντησε με χιούμορ και σνομπισμό. «Μα τι λες …. μου, να ανταλλάξω εγώ την ισόβια θέση τη δική μου με τη δική σου»;
Ευγενής και λιτός, φερόταν πάντοτε με μια υπερβολική απλότητα που δεν πρόδιδε τη δύναμη και το στάτους του στην ελληνική κοινωνία, ενώ κρύβονταν απ τη δημοσιότητα διαφέροντας κατά πολύ από τη συμπεριφορά των σύγχρονων «πετυχημένων». Περπατούσε από το σπίτι του στο Κολωνάκι έως τη Χρήστου Λαδά μόνος του, χωρίς φρουρά, ενώ είχε και μια παλιά τογιότα που τα παράθυρά της λειτουργούσαν χειροκίνητα. Ουδείς από τους εργαζόμενους στο «συγκρότημα» μπορεί να ξεχάσει την εντυπωσιακή επιμονή του να μπαίνει τελευταίος στα ασανσέρ, πίσω από οποιονδήποτε περίμενε μαζί του. Η μεγάλη του αγάπη ήταν η τέχνη και ειδικότερα η μουσική και η όπερα. Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και πολλοί δημοσιογράφοι που γράφουν παρτιτούρες για όπερα, που ασχολούνται με τον αγροτοτουρισμό, που δημιουργούν εκ του μηδενός το Μέγαρο της μουσικής και διαμορφώνουν την πολιτιστική ζωή της χώρας..
Ευπατρίδης των παρασκηνίων και μαέστρος της διαπλοκής. Εξέθρεψε και αυτός στο συγκρότημα του μια γενιά διαπλεκομένων δημοσιογράφων, κυρίως κωλόπαιδων και αγράμματων καιροσκόπων που σήμερα μεταδίδουν την κακοήθεια τους από τα τηλεοπτικά παράθυρα χωρίς φυσικά να πάρουν ούτε μια σταγόνα από το ήθος του, την ποιότητα του, το πάθος του για την τέχνη, την αγάπη και ευθύνη που ένιωθε για τον τόπο του..
Σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης η δημοκρατία της δεν είναι κατειλημμένη από τα μεγάλα μίντια σε τέτοιο βάθος και έκταση. Ίσως γιατί σε καμία άλλη χώρα οι εκλεγμένοι πολιτικοί της δεν είναι τόσο αδύναμοι, δειλοί και τιποτένιοι.. Ίσως γιατί τα μίντια στη χώρα μας, ενώ καλούνται να ελέγχουν την εξουσία, έχουν τα ίδια αναδειχτεί στην πλέον ανεξέλεγκτη και ασύδοτη εξουσία.. Και ας υπάρχουν μερικά διαπλεκόμενα κωλόπαιδα της σύγχρονης δημοσιογραφίας που δηλώνουν θρασύτατα ότι τα μίντια δεν επηρεάζουν.. Εάν δεν κυβερνούν ή δεν συγκυβερνούν τα μίντια, εάν αυτά δεν καθορίζουν την ημερήσια ατζέντα της πολιτικής και των εκάστοτε σημαντικών της ζωής μας, τότε ποτέ δεν κυβέρνησε ή δεν συγκυβέρνησε τούτη τη χώρα και ο Χρήστος Λαμπράκης..
Τουλάχιστον αυτός δεν ήταν ένας απλός «βασιλιάς» του τύπου αλλά ένας «φωτισμένος» ολιγάρχης.. Με τον θάνατό του έκλεισε η εποχή των πριγκίπων και ευπατρίδηδων των παρασκηνίων και περνάμε στην εποχή των μεγαλοεργολάβων και των λαμογιών, των εφοπλιστών, των εμπόρων όπλων και των μεγαλομπακάληδων.. Και μόνο και μόνο το γεγονός ότι φτάσαμε στο σημείο να προτιμούμε αναγκαστικά έναν ευπατρίδη «νταβατζή» παρά έναν μαφιόζο «νταβατζή» αποκαλύπτει την κατάντια της σύγχρονης «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» μας..
ΣΗΜ: Η πληροφορία για την στιχομυθία μεταξύ του Λαμπράκη και του πρωθυπουργού είναι από τον Αλέξη Παπαχελά, Καθημερινή, 22/12/09
Ξέχασες, πως οι «νταβάδες» που ξεκίνησαν να μας μιλούν εγγλέζικα πριν κάτι χρόνια, είναι και πράκτωρες των «συμμάχων», οι οποίοι «σύμμαχοι» αποφάσισαν να μας καταπιούν αφού μας τεμαχίσουν με τη βοήθειά των «νταβάδων» πάντα. Οπότε αν ο Λαμπράκης είχε καλύτερο γούστο απ’ τους «δημοσιογράφους» που τον καβαλίκευαν, ή ξεχώριζε ως απλός πεφωτισμένος ανάμεσα στους λούμπεν «νταβάδες», μικρή σημασία έχει. Την κρυφή ατζέντα της αλλοτρίωσης του τόπου και των κατοίκων του την υπηρέτησε πιστά. Κι ο Αντρέας άλλωστε ξεχώριζε για το …κακό μας.
Χρόνια πολλά και καλά για σενα και για όσους αγαπάς…ε, και για τους υπόλοιπους. Χαθήκαμε. Η ζωή , βλέπεις !!!
Καλέ, για μενα δεν εχεις τίποτα γράψει; Για όλους τους αλλους εχεις κάτι να πεις, για μενα γιοκ ; Τί έγινε ; τόσο ασήμαντη πια είμαι; χα, χα
Ρε συ Νεωτερα,μεγαλη ιδεα εχεις για την ψωροκωσταινα.
Μιας χαψας ανθρωποι ειμαστε.Λες να χρειαζεται,μεγαλη προπαθεια για να μας εξαφανισουν;
Εδω,ολοκληρη Γιουγκοσλαυια,την διαλυσανε στο πι και φι,σ εμας θα κολλαγανε,αν θελανε να μας τεμαχισουν;
Απλως,δεν το χρειαζονται.Και γιατι εξ αλλου;
Αμερικανικη μουσικη δεν ακουνε οι νεοι;Αμερικανικα ειδη,δεν αγοραζουν;Σε Αμερικανικα Σχολεια δεν σπουδαζουν τα παιδια τους;
Πλακα με κανεις λοιπον;
Avto pu mu kani megali endiposi ine to poso ligi anthropi xerun tin pragmatiki ikona tu Lambraki.Poso ligi xerun oti I hora mas onomazotan ke Lambrakistan.Oti kinuse ta inia se politiko epipedo poly perisotetro apo tus politikus.To Megaro htystike me dika mas lefta ke omos oli to theorun diko tu dimiurgima.Atoma stin kyvernisi(ke tin ble ke tin prasini) alaxane thesis analoga me tis endoles tu ala ligi xerun oti xerun.