Φαντάζομαι το κατάπληκτο πρόσωπο του ιστορικού του μέλλοντος καθώς θα βλέπει τα ντοκουμέντα και δεν θα πιστεύει στα μάτια του. Δεν θα τον έχει καταπλήξει τόσο το γεγονός ότι υπήρξε κυβέρνηση στην ευρωπαϊκή μεταπολεμική ιστορία που αυτοαποκαλούνταν «σοσιαλιστική» και άσκησε τέτοια πρωτοφανή βία και απίστευτη βαρβαρότητα σε βάρος του λαού που την εξέλεξε, σε βάρος της ανεξαρτησίας του τόπου και της στοιχειώδους δημοκρατικής διακυβέρνησης του, όσο το γεγονός ότι άσκησε τέτοια βαρβαρότητα σχεδόν αδιαμαρτύρητα, χωρίς ούτε καν μια σοβαρή μαζική λαϊκή αντίσταση..

Βεβαίως έχει πολλές παραμέτρους αυτή η λαϊκή παθητικότητα. Την απώλεια κάθε εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, την γενικευμένη διαφθορά, την άνοδο του ατομικισμού, την ανυπαρξία οράματος και αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης από την αριστερά.. Ο κύριος όμως μηχανισμός χειραγώγησης δια μέσου του οποίου φιλτράρονται τα πάντα είναι φυσικά τα μμε. Το σύνολο σχεδόν της ηλεκτρονικής και έντυπης δημοσιογραφίας. Αρκεί να αναρωτηθεί κανείς τι θα συνέβαινε αν μια κυβέρνηση της καραμανλικής ..«βαρβαρότητας» τολμούσε να επιβάλει έστω και το ένα εκατοστό από αυτά που επέβαλε ο «σοσιαλισμός» του Γιωργάκη. Θα είχαν βγει στους δρόμους με τα καλάσνικωφ και τα σφυροδρέπανα υπό την ηγεσία της Κάτιας Μακρή, της επονομαζόμενης και «θηλυκός Κακαουνάκης», κάθε Τρέμη και Καψής, κάθε Λιαρέλης και Πάσχων Μανδραβέλης και τότε θα αρκούσαν δυο βδομαδούλες μόνο για να ανατρέψουν κάθε νομιμότητα για την οποία κόπτονται επιλεκτικά..

Ποιος δεν θυμάται τι έγινε όταν τόλμησε η καραμανλική ..«βαρβαρότητα» επί των ημερών της να εξαγγείλει διστακτικά κάποια αυτονόητη φορολογία για τους παντελώς αφορολόγητους ελεύθερους επαγγελματίες; Τα μάζεψε πάραυτα πίσω κάτω από την γενική κατακραυγή που ξεσήκωσε ο βουλιμικός για εξουσία πασοκισμός και η εντεταλμένη δημοσιογραφία. Αν τότε επέτρεπαν στην όντως πιο ανίκανη, τρομοκρατημένη και χεσμένη πάνω της κυβέρνηση της μεταπολίτευσης την επιβολή κάποιων μέτρων θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο; Είναι λοιπόν ή δεν είναι τουλάχιστον συνυπεύθυνη αυτή η δημοσιογραφία για την σημερινή κατάντια της χώρας και τη λεηλασία της ζωής απλών και αδύναμων ανθρώπων;

Και όχι μόνο ευθύνεται απολύτως και θάπρεπε να πληρώσει γιαυτό, αλλά συνεχίζει να αμείβεται κιόλας αγωνιζόμενη για την «σωτηρία» της ..πατρίδος, ακόμα και γουρλώνοντας πολλές φορές τα μάτια της από έκπληξη μπροστά στο απίστευτο μίγμα τραγικότητας και γελοιότητας που καλείται να υποστηρίξει σε βάρος αυτών που υποτίθεται ότι ενημερώνει.. Στον αγώνα αυτό πρωτοστατεί ακόμα και το ρεπορτάζ, δηλαδή το είδος εκείνο της δημοσιογραφικής τέχνης που από την ίδια του τη φύση δεν επιδέχεται καμία απολύτως αλλοίωση αλλά οφείλει να μεταδίδει το τι ακριβώς «έγινε» χωρίς κανένα σχόλιο και γνώμη.. Θάπρεπε να παραπεμφθούν στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ και να εκδιωχθούν συνοδευόμενοι από την χλεύη του κόσμου που εξαπατούν όλοι σχεδόν αυτοί που κάνουν το λεγόμενο κυβερνητικό ρεπορτάζ, το ρεπορτάζ πασοκ και το οικονομικό ρεπορτάζ. Γιατί δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν. ΄Η είναι παντελώς ανίκανοι να κάνουν ρεπορτάζ και εκ γενετείς κρετίνοι οπότε κακώς δημοσιογραφούν, ή επιδίδονται σε ψέματα και ηχηρές συγκαλύψεις ανενδοίαστα και χωρίς κανένα απολύτως ίχνος ντροπής και κοινωνικής συνείδησης.. Στο επόμενο κείμενο λοιπόν θα αποκαλύψουμε τι γνωρίζουν πολύ καλά οι «δαιμόνιοι» ρεπόρτερς και το αποκρύπτουν ή το παραποιούν και το εξωραΐζουν συστηματικά, οργανωμένα και συνειδητά και από εκεί και πέρα ο κάθε αναγνώστης ας αναλογιστεί τι γνώριζε, τι γνωρίζει και τι θάπρεπε να γνωρίζει..