Το καλοκαίρι είναι η εποχή της κρίσης και του χωρισμού των παντρεμένων.. Φέτος λίγοι θα καταφέρουν να κάνουν διακοπές και ακόμα λιγότεροι να «σώσουν» το γάμο τους.. Γιατί αντί στις διακοπές να ανανεώνεται η σχέση συνήθως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.. Οι έρευνες δείχνουν ότι τα ποσοστά χωρισμού των ζευγαριών ανά εποχή είναι το καλοκαίρι 54%, το φθινόπωρο 18%, το χειμώνα 6% και την άνοιξη 22%..Ο χειμώνας λοιπόν είναι η εποχή της σύμβασης και της αποδοχής και το καλοκαίρι του ..θερισμού και χωρισμού..
παντρεμένοι ενώ "σώζουν" το γάμο τους..
Τα προβλήματα και τα αδιέξοδα έχουν δημιουργηθεί φυσικά τον υπόλοιπο χρόνο και κατά τις διακοπές μάλλον προβάλουν εντονότερα. Ενώ οι δυστυχείς παντρεμένοι προσμένουν ότι η αλλαγή παραστάσεων, η χαλάρωση και ξεκούραση θα λύσουν ως διά μαγείας όλα τους τα προβλήματα, ότι θα έχουν περισσότερο χρόνο «για μας» και «τη σχέση μας», ακόμα και ότι θα ξανα-ερωτευτούν το έτερον ήμισυ, ότι θα πάρουν φωτιά τα ξενοδοχεία από τα παθιασμένα τους πηδήματα, αλίμονο το όνειρο είναι απατηλό.. Ενώ άλλα αναμένουν να ..κορυφωθούν, τελικά άλλα κορυφώνονται, ξεκινώντας από τις προστριβές για το που θα πάνε, τι θέλουν τα παιδιά, πόσο αντέχει η τσέπη τους, έως και το άγχος να εκμεταλλευτούν και το τελευταίο δευτερόλεπτο για να ..σώσουν το γάμο τους. Ακόμα και η ίδια η ανάγκη για ανανέωση πιέζει αρνητικά την ανανέωση.. Τα προβλήματα αναδύονται απρόσμενα, ενώ το παραμικρό μεγεθύνεται ανεξέλεγκτα και αν τολμήσει κανείς να το σύρει απ τον βυθό για να το «κουβεντιάσει», διαπιστώνει με τρόμο ότι κουβαλάει μαζί του όλη τη σαβούρα από ένα ολόκληρο χρόνο, ή και ολόκληρα χρόνια μαζί..
Τις περισσότερες φορές δεν φταίει ούτε ο ένας ούτε και ο άλλος.. Αυτό που φταίει είναι ό ίδιος ο θεσμός του γάμου που έχει πια ξεπεραστεί, είναι σαθρός και αναχρονιστικός και επιτέλους χρειάζεται να αλλάξει και να προσλάβει νέες κοινωνικές μορφές. Δυστυχώς όμως, ενώ όλοι αναγνωρίζουν ότι ο γάμος είναι μια κοινωνική σύμβαση, έτσι και αλλιώς, επιδίδονται σε ατέρμονες συζητήσεις και αλληλοκατηγορίες μεταξύ τους ικανοποιώντας περισσότερο εγωισμούς παρά επιδιώκοντας λύσεις. Μια τέτοια σχέση είναι καταδικασμένη και δεν πρόκειται ποτέ να ανανεωθεί όσα καλοκαίρια και αν περάσουν, αν πρώτα δεν ανανεωθεί η μεταξύ των συμβαλλομένων κοινωνική σύμβαση!
Για όσους λοιπόν ενδιαφέρονται να διατηρήσουν την σύμβαση του γάμου τους για τον άλφα ή βήτα λόγο, όπως ύπαρξη παιδιών κλπ, προτείνω τα εξής: Κατ αρχάς σταματήστε να διαβάζετε τις αστρολογικές προβλέψεις! Το ξέρω ότι πιο εύκολο είναι να κόψετε το τσιγάρο παρά την αστρολόγο σας, αλλά οι αστρολόγοι βλάπτουν την υγεία περισσότερο.. Πάρτε δραστικά μέτρα και αλλάξτε τους όρους της σύμβασης του γάμου σας.. κάντε βαθιές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές.. απελευθερώστε πλήρως τα ωράρια.. δώστε εξόδους και διεξόδους στον άλλον.. Απελευθερώστε τη σχέση.. καταργείστε τα στεγανά.. καταργείστε την ιδιοκτησία ανθρώπου από άνθρωπο.. την αποκλειστικότητα.. όσο πιο κλειστή και ασφυκτική είναι η σχέση τόσο το γρηγορότερο οδηγείται στον μαρασμό και στον θάνατο..
Δώστε ο καθένας τον καλοπροαίρετο αγώνα για να πετύχετε μια όσο το δυνατόν πιο σύγχρονη και κοινής αποδοχής σύμβαση μεταξύ σας, ένα συμβόλαιο λειτουργικότερο και συντροφικότερο και πάση θυσία μη ανταγωνιστικό.. Ξεχάστε τα αντριλίκια και τις φεμινιστικές αηδίες και μοιραστείτε ακριβοδίκαια όλες τις δουλειές και υποχρεώσεις. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να το κάνει ο άντρας ούτε κάτι που δεν μπορεί να το κάνει η γυναίκα.. Ξεχάστε τους φλογερούς έρωτες ανάμεσα στους συζύγους, τα μίση και τα πάθη όπως τα διαβάζετε στα περιοδικά και τα παρακολουθείτε στα σήριαλ. Οι «αιώνιοι» έρωτες είναι μόνο για τα μυθιστορήματα, τις σαπουνόπερες και τους αδαείς. Η αγάπη και η αλληλοεκτίμηση είναι οι πρωταρχικές ανθρώπινες ανάγκες και αξίες και δεν μπορούν να υπονομεύονται με «καψούρικες» συμπεριφορές μεταξύ του ζευγαριού. Η οικογένεια δεν είναι «σκυλάδικο» και η ευθύνη των παιδιών δεν μετριέται με γαρδένιες.. Δεν μπορεί οι νέες ζωές να μεγαλώνουν μέσα σε βρώμικα παιχνίδια εξουσίας και χειραγώγησης και «γκομενικές» τακτικές που κρατάνε διαρκώς στην «τσίτα» τον άλλον. Μια υπεύθυνη οικογενειακή σχέση δεν μπορεί να εξαρτάται από τον τρόπο που τα γεννητικά όργανα του ενός συζύγου αντιμετωπίζουν τον άλλον..
Οι παντρεμένοι δεν είναι ούτε «γκόμενοι» ούτε ανταγωνιστές μεταξύ τους, αλλά πρωτίστως σύντροφοι και συνεταίροι στη ζωή. Ο έρωτας, όπως έχει διαπιστωθεί και επιστημονικά, σβήνει έτσι και αλλιώς σχεδόν μετά τα δύο πρώτα χρόνια -και ευτυχώς που η φύση έχει προνοήσει να σβήνει γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν να αναπτυχθούν αυτά που δίνουν ζωή και ευτυχία στην οικογένεια, δηλαδή η αγάπη, η αλληλοαναγνώριση και η συντροφικότητα. Καμία οικογένεια δεν μπορεί να υπάρξει όταν τα μέλη της βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση.. Ο έρωτας, όσο είναι αμοιβαίος, είναι η ομορφότερη σχέση του κόσμου, αλλά και πάλι δεν είναι αγάπη.. Κι όταν μάλιστα ο έρωτας δεν είναι αμοιβαίος τότε είναι ό,τι το χειρότερο τόσο για τα θύματα τους ερωτευμένους, όσο και για την αγάπη..
Όμως μπορεί να σταματήσει ο άνθρωπος να ερωτεύεται; Οι παντρεμένοι δεν έχουν δικαίωμα στον έρωτα; Εφόσον είναι άνθρωποι, φυσικά και έχουν.. Είναι καιρός λοιπόν να αποδεχτούν τον διαχωρισμό, χωρίς ενοχικά σύνδρομα, συμπλέγματα και θρησκευτικές προκαταλήψεις, ότι από ένα σημείο και μετά ο έρωτας είναι εξω-οικογενειακή υπόθεση.. Να χαρούν και να απολαύσουν με ασφάλεια τον έρωτα και το σεξ με πολύ αυστηρές επιλογές, όχι για εγωιστική επιβεβαίωση, αλλά για να ζήσουν και αυτοί συναισθηματικά και χωρίς σκοπιμότητες αυτό που δικαιούται κάθε άνθρωπος.. Έτσι, θα μπορέσουν να υπηρετήσουν καλύτερα και την ανανεωμένη σύμβαση του γάμου τους και θα εκτιμήσουν καλύτερα τα θετικά της..
Το καλοκαιράκι λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία.. Ξέρω, δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά.. Χρειάζονται ισχυρές, σοβαρές και πολύ συγκροτημένες προσωπικότητες γεμάτες δύναμη και ανθρωπιά.. Όμως για μια ουτοπία ζούμε.. Κάποτε θάρθει η στιγμή που οι συνευρέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν θα αποτελούν αποκλειστικότητα, αμαρτία, προδοσία και «απάτη».. Ίσως τότε δεν θα χρειάζεται και ο γάμος.. Ως τότε όμως, «απατήστε» με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, με τόλμη και αρετή αν θέλετε να «σώσετε» τον γάμο σας.. Εφόσον είστε αναγκασμένοι να είστε παντρεμένοι, τότε αποδεσμεύστε τον γάμος σας από τα γεννητικά σας όργανα, απελευθερώστε τον έστω και αν τον θεωρείτε τον καλύτερο..
ΣΗΜ: Η σειρά συνεχίζεται.. Έκκληση για ψύχραιμα σχόλια.. χαχαχαχα…
-Αγάπη μου φεύγω ..πάω να ερωτευτώ για σώσω το γάμο μας
-Στο καλό ,χρυσέ μου ,καλή επιτυχία και να προσέχεις ..μη ξεχάσεις τα προφυλακτικά σου !
-Όχι μωρό μου ,τα πήρα , άφησα μερικά καιγια σένα στο κομοδίνο!
Ένας διάλογος που θα μπορούσε να γίνει ,σύμφωνα με του Σοφιστή τη θεωρία ‘πως να σώσετε το γάμο σας και ..άλλα παραμύθια ?»
Vicky, λίγο φτηνή η επίθεσή σου στο ποστ. Εγώ βρίσκω
την άποψη ψαγμένη και εμπεριστατωμένη. Δείχνει γνώση της ανθρώπινης φύσης και δεν είναι κυνική όπως θες να την παρουσιάσεις. Αντίθετα, έχει αναφορά σε υψηλά ιδανικά (έρωτας, αγάπη), τα οποία βάζει στη σωστή τους διάσταση, πέρα από συμβιβασμούς και περιορισμούς που απορρέουν από παγιωμένα ψέματα και εκατέρωθεν ανασφάλειες. Για να το πάω κι ένα βήμα παραπέρα, δεν υπάρχει πολιτική ελευθερία χωρίς σεξουαλική ελευθερία, κι αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τις γυναίκες.
Πάνο,η λέξη φτηνή,που αν γραφόταν φθηνή θα ήταν επιεικέστερη, καταδεικνύει εμπάθεια η οποία στρέφεται κατά τίνος?Της Vicky η σύμπαντος του γυναικείου φύλλου?
Vicky,όσο σουρεάλ κι αν μας κάνει ο διάλογος που συνθέσατε,δεν απέχει από την κοντινή μελλοντική πραγματικότητα,ίσως είναι κατάσταση την οποία θα βιώσουμε μέσα στο σπίτι των ίδιων μας των παιδιών και αν ναι καλύτερα να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό και να μην πάρουμε θέση.
Δεν είναι θέμα εκμοντερνισμού της σύγχρονης κοινωνίας είναι που πρέπει να επαναφέρουμε το θέμα στην προτεραία κατάστασή του.
Ο γάμος είναι μια κοινωνική σύμβαση η οποία «εφευρέθηκε» για να τακτοποιήσει σοβαρά για την εποχή εκείνη θέματα τα οποία άπαξ και διευθετήθηκαν,εδώ και αιώνες,μάλιστα,έπαψε ο θεσμός αυτός να έχει την τότε σημασία και την αίγλη την οποία ήρθε και η κάθε θρησκεία,για καθαρά δικούς της λόγους,να του προσδώσει.
Είναι αλήθεια ότι όταν ερωτευόμαστε έχουμε την τάση να επιθυμούμε τη δια βίου συνύπαρξη με το αντικείμενο του έρωτά μας κι ο γάμος είναι ένα θαυμάσιο άλλοθι για να πραγματοποιήσουμε αυτό μας το όνειρο.
Έρχεται ,όμως, η ρημάδα (πάνσοφη,κατά τη γνώμη μου) η ανθρώπινη φύση και ανατρέπει τα όνειρά μας, τα οποία αρχικά περιλαμβάνουν και τη μονογαμία,και λειτουργεί έγκαιρα αποτρέποντάς μας από το να την αγνοήσουμε.
Επειδή ο άνθρωπος πόρρω απέχει από το μονογαμικό ον επιθυμεί ,συνηθέστερα ότι «του πλησίον του εστί» συμπεριλαμβανομένου και του συντρόφου συν του ότι έχει ανάγκη να ανανεώσει συναισθήματα τα οποία ένιωσε με το σύντροφό του,αλλά με την πάροδο του χρόνου ατόνησαν η και εξαφανίστηκαν αφήνοντας στη θέση τους μόνο τα υπογεγραμμένα έγγραφα του «συμβολαίου».Γιατί,λοιπόν να στερηθεί όσα η φύση του του υπαγορεύει?
Ας παραμείνει ο θεσμός του γάμου η όπως αλλιώς μετεξελίσσεται στις σύγχρονες κοινωνίες ως σύμβαση στα πλαίσια της οποίας δημιουργείται ένας μικρός κοινωνικός πυρήνας,αυτός της οικογένειας και ας ακολουθήσουμε τη φυσική μας τάση για να χαρούμε τον έρωτα με το φυσικό του συμπλήρωμα,το σεξ.Οι εταίροι του γάμου εργάζονται για έναν η περισσότερους κοινούς σκοπούς,κυριότερος των οποίων είναι η διαιώνιση του είδους και η ανατροφή και διαμόρφωση των παιδιών σ’ένα σταθερό περιβάλλον.Αν,τώρα,μπορούν να κρατήσουν άσβεστη και τη φλόγα του πρώτου πάθους θα είναι ιδανικό.Αν όχι τότε θα πρέπει να σεβαστούν ο ένας τις ανάγκες του άλλου με τη διαφορά ότι ο προαναφερθείς σκοπός θα εκπληρώνεται ανελλιπώς.Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και αυτοδιαχείρισης είναι αναφαίρετο.
Άλλωστε,αν ακολουθήσουν αυτό το φυσικό κανόνα θα υπάρχει μεγαλύτερη ισορροπία μέσα τους ,θα είναι ικανοποιημένοι και επιβεβαιωμένοι ως άνθρωποι και θα μπορούν να προσφέρουν περισσότερα και στους οικείους τους.Φαντάζεστε,δε,πόσα φαινόμενα παραβατικής συμπεριφοράς θα είχαν αποφευχθεί,π.χ. εγκλήματα πάθους και τιμής καθώς και πόσα επώδυνα (συναισθηματικά και οικονομικά) διαζύγια.
Το θέμα είναι ανεξάντλητο όσο και η δεξαμενή που το τροφοδοτεί.Για μένα,το μόνο που πρέπει να φροντίσουμε ως άνθρωποι είναι να βρούμε τον ομοϊδεάτη σύντροφο.Που θα τον βρούμε?Τον αναζητώ κι εγώ ως άλλος Διογένης με το φανάρι πάντοτε αναμμένο.
Η συνέχεια στο επόμενο……….
Σημ.:Τα ανωτέρω,βέβαια,θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενο διδασκαλίας προ του γάμου και όχι απόσταγμα εμπειρίας κατόπιν εορτής γιατί τότε είναι, μάλλον, αργά να αποφευχθούν λάθη επιλογής,κυρίως.
Καλέ μου Σοφιστή,
με τη προϋπόθεση ότι μιλάμε για τον έρωτα και όχι για το ψυχρό, ζωώδες και απογυμνωμένο από κάθε συναισθηματισμό σεξ, τι γίνεται άραγε για τα υπόλοιπα μέλη αυτής της ιστορίας; Διότι, μιλάμε για τουλάχιστον τέσσερεις και αν και οι υπόλοιποι είναι επίσης παντρεμένοι, τότε γίνονται έξι, οκτώ και πάει λέγοντας. Αναρωτιέμαι, πόσο κατασταλαγμένη και ώριμη μπορεί να είναι όλη αυτή η παρέα ώστε να αντέξει το συναισθηματικό φορτίο και να τηρήσει τους όρους του παιχνιδιού. Ο έρωτας είναι συνήθως τόσο απρόβλεπτος που μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις και συμπεριφορές, οι οποίες να εκπλήξουν ή να προδώσουν ακόμη και τον πιο ψύχραιμο, λογικό, ισορροπημένο άνθρωπο ανάμεσά μας.
Μακάρι, να έρθει κάποτε η μέρα που θα απαλλαγούμε από τα στερεότυπα που μας έχουν επιβάλλει αιώνες τώρα. Αλλά, πάθη, λάθη, αδυναμίες, ένστικτα κι ιδιοτέλειες αυτά θα τα κουβαλάμε μαζίμας, γιατί όπως και να το κάνουμε αυτή είναι η ανθρώπινη φύση.
Γι’ αυτό και πολύ φοβάμαι ότι η θεωρία από την πράξη θ’ απέχει πάντα παρασσάγγας.
Φίλε Πάνο..
Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ ο διάλογος της Βίκης.. Μακάρι κάποτε να γίνει πραγματικότητα και όλα αυτά τα είναι σαν ένα ποτήρι δροσερό νερό με τη μόνη διαφορά ότι δεν θα σκύβουμε να πιούμε από οποιοδήποτε ρυάκι περνάει από μπροστά μας..
Καλά όλ’ αυτά.
Σε επίπεδο θεωρίας βέβαια.
Διότι, καλός είναι κι ο καπιταλισμός, αρκεί να μην είμαστε εμείς οι εκμεταλευόμενοι.
Θεωρώ πως ο σοφιστής πλάκα κάνει.
Κι όσοι/όσες υιοθετήσατε κάτι απ αυτά, μάλλον δεν είστε παμτρεμένοι. Κι αν είστε, μάλλον νομίζετε πως μόνο εσείς θάστε στην περιπέτεια χαχαχαχα
Aγγελική ,έχεις απόλυτα δίκιο -είτε μέσα στο γάμο,είτε μέσα σε μια σχέση επέρχεται κόπωση γιατί απλά λίγοι και μόνο σαν απόσταγμα εμπειρίας μπορούν να διατηρήσουν την αρχική φλόγα …μπορούν όμως να διατηρήσουν τον αμοιβαίο σεβασμό ,την αξιοπρέπεια ..και οι εξωσυμβατικές σχέσεις έχουν τα ίδια προβλήματα και γι ‘ αυτό τελειώνουν !!.. πιό εύκολα,αλλά τελειώνουν !
όσο για την αναζήτηση ενός τρίτου ανθρώπου σαν αναζωογονητική ένεση της σχέσης ειναισχεδόν σίγουρο,ότι θ’ αφήσεικάποιους πληγωμένους ανθρώπους πίσω της ..καλό βράδυ !
Το να είμαστε ανοικτοί και ειλικρινείs με τα αγαπητά μαs πρόσωπα δημιουργεί μακρoχρόνιεs και δυνατέs σχέσειs….
Nομίζω η παρακάτω εικόνα είναι κάτι το συνηθισμένο μέσα στο γάμο: τον πρώτο καιρό είμαστε τελείωs ανοικτοί και ειλικρινείs ο έναs με τον άλλο.Η καρδιά μαs είναι γεμάτη από χαρά, το παραμικρό λάθοs μαs φαίνεται ότι δικαιολογείται, μοιραζόμαστε τα ενδιαφέροντά μαs με ενθουσιασμό και εύκολα συγχωρούμε. Όμωs, ξαφνικά κάτι συμβαίνει. Καθώs περνάει ο καιρόs ξαφνικά βρίσκουμε τον εαυτό μαs να νιώθει μοναξια, λύπη, απογοήτευση, θυμό και τότε αρχίζει η φάση της εξαπάτησης.Και τοτε… θέλει πολύ δουλειά για να κερδιθεί το χαμένο έδαφοs.Από εγωκεντρικά άτομα θα πρέπει να γίνουμε ετεροκεντρικά…..και σ αυτη τη φαση το κρίσιμο στοιχείο είναι η στάση της καρδιάs…..
Δυστυχως υπαρχουν πολλες αληθειες σ αυτα ολα που εγραψε ο φιλος μας ο Σοφιστης….Οσο και να θελουμε να κρατησουμε καποια πραγματα τελεια στις σχεσεις μας υπαρχει αυτο το πραγμα που λεγεται συνηθεια το οποιο οσο και αν θελουμε να αποφυγουμε δεν μπορουμε…Και τοτε αρχιζουμε να βλεπουμε αλιως τα πραγματα…Κι απο κει και περα περιμενουμε να δουμε τι θα επικρατησει…η λογικη η το παθος….
Η τέλεια σχέση προϋποθέτει κατανόηση του άλλου προσώπου,σεβασμό στην προσωπικότητά του,αγάπη,που καμία σχέση με τον έρωτα των πρώτων καιρών.Είναι τόσο απόλυτα φυσικό ν’αγαπάς βαθιά το σύντροφό σου για ότι είναι,για όσα ζήσατε,για όσα μοιράζεστε αλλά να τον απατάς με κάποιο άλλο πρόσωπο γιατί αυτό είναι το συναίσθημα που θέλεις να αναβιώσεις μέσα σου όπως ορίζει η φύση.Αυτό που σε ωθεί δεν είναι ότι η σχέση με το σύντροφό σου έπεσε στη ρουτίνα ,τη συνήθεια, αλλά το γεγονός ότι απλά εξελίχθηκε σ’αυτό που έπρεπε.
Τα περισσότερα προβλήματα σ’ένα γάμο τα δημιουργεί η ενδόμυχη σκέψη ότι θυσιάστηκες για τον άλλον,ότι χρωστάς πράγματα στον εαυτό σου εξ αιτίας του ,πράγμα που καλλιεργεί οργή αρχικά και πιθανόν και μίσος.
Η άγρα νέου ερωτικού συντρόφου δεν είναι αυτοσκοπός,δε γίνεται βάσει σχεδίου και προγράμματος και στους συνειδητοποιημένους ανθρώπους δε γίνεται κατά συρροή…είναι κάτι που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες τις οποίες ούτε καν καλλιεργείς.Απλά,συμβαίνει.Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι είναι να αφεθείς χωρίς ενοχές και σύνδρομα που σου καλλιεργεί το κοινωνικό περιβάλλον και σίγουρα να μη σκύβεις να πιεις απ’όποιο ρυάκι περνάει μπροστά σου (Σοφιστής) γιατί τότε ευτελίζεται το πράγμα.
Ρε παιδιά,βοήθεια!!!
Ψάχνω να βρω μια να με βοηθήσει να σώσω το γάμο μου.
Λυπάμαι Sofisti αλλά θα διαφωνήσω με την άποψή σου. Καμμία έρευνα δεν αποδεικνύει ότι ο έρωτας μπορεί να διαρκέσει έως 2 χρόνια. Έχω ακούσει και άλλες θεωρίες που αναφέρουν άλλες χρονικές περιόδους διάρκειας 2-6 μηνών, ενώ άλλες αναφέρουν τα 7 χρόνια… οπότε τα νούμερα ίσως να μην είναι αξιόπιστα. Πιστεύω ότι εξαρτάται από τον άνθρωπο, το είδος της σχέσης, την ωριμότητα των συντρόφων, την ικανότητα (και γνώση) σωστής επικοινωνίας, την επιθυμία τους να ανανεώνουν διαρκώς τη σχέση τους με νέους τρόπους. Εάν ενδιαφέρεσαι να εξελίσσεσαι μαζί με τον σύντροφό σου, μπορείς να το κάνεις. Εάν κάποια στιγμή μπεις στη ρουτίνα της σχέσης είναι στο χέρι σου (και του συντρόφου σου) να το αλλάξετε μαζί, με κοινή ρεαλιστική προσέγγιση, επικοινωνία και συμφωνία. Να βάλεις κάτω τα πράγματα και να δεις πως είναι, ούτε καλύτερα ούτε χειρότερα, και να αποφασίσεις τι μπορείς να κάνεις για να ικανοποιήσεις τα νεα δεδομένα / επιθυμίες που έχεις. Εάν και οι δυο αποφασίσουν ότι προτεραιότητά τους είναι ο σύντροφός τους και γνωρίζουν την μέθοδο κάλυψης των 6 Παγκόσμιων Ανθρώπινων Αναγκών, οι σύντροφοι εμφανίζονται «εθισμένοι» ο ένας στον άλλον και κανένα τρίτο πρόσωπο δεν πρόκειται ποτέ να εισχωρήσει σε αυτή τη σχέση… Χρειάζεται τρύπα, πόρτα, παράθυρο ακόμη και χαραμάδα για να μπει κάποιος άλλος στη μέση, ακόμα κι αν τα ενδιαφέροντά του είναι μόνο σεξουαλικά. (Αλήθεια, πόσα ζευγάρια ξέρεις που εναλάσσουν την σεξουαλική ρουτίνα τους; Γιατί καταλήγουν να κάνουν έρωτα πάντα με τους ίδιους τρόπους, στα ίδια μέρη; Αυτή η ρουτίνα είναι στο χέρι τους να σπάσει εάν το αποφασίσουν). Εν πάσει περιπτώσει, ξέρω ότι είναι κοινή πεποίθηση ότι ο έρωτας δεν διαρκεί, όμως γνωρίζω γιατί δουλεύω πάνω σε αυτό το κομμάτι ότι το πάθος και η αγάπη (μαζί) μπορούν να συνυπάρχουν και να διατηρούνται στην σχέση για πάντα. Το να πάρεις το «πρόβλημά» σου ή την επιθυμία σου για ποικιλία και σημαντικότητα (το οποίο αδυνατείς να λύσεις με την/τον σύντροφό σου) και να συναντήσεις ένα νεο άνθρωπο που θα σου ικανοποιήσει αυτή την επιθυμία, δεν σημαίνει ότι δεν θα αφήσεις και αυτόν τελικά για να συναντήσεις στη συνέχεια κάποιο άλλο νεο πρόσωπο. Και αυτό θα συμβαίνει πάλι και πάλι και πάλι, και τελικά το ανικανοποίητο θα διατηρείται γιατί δεν έχει να κάνει με τον άλλον άνθρωπο αλλά με εμάς τους ίδιους. Τελικά, καλύτερα είναι ο κάθε άνθρωπος που έχει κάποια επιθυμία ή κάποιο θέμα να προσπαθεί να το λύνει με τον σύντροφό του, αλλιώς θα πρέπει να αποδεχτεί ότι θα συνεχίσει να συνταξιδεύει μαζί με το θέμα του εις τους αιώνες των αιώνων όσα πρόσωπα κι αν έρθουν και παρέλθουν στη ζωή του.
Το περι απελευθέρωσης γάμου το θεωρώ άδικο. Θα σε παραδεχόμουν εάν εξέφραζες την άποψη της αποφυγής γάμων και της διατήρησης απλών σχέσεων. Εκεί θα καταλάβαινα την άποψή σου. Αλλά να έχεις ενωθεί με το μυστήριο του γάμου, και να πληγώνεις τόσους ανθρώπους για να απελευθερωθείς σεξουαλικά… γνώμη μου είναι να ενημερωθείς για εναλλακτικές προσεγγίσεις που δεν θα πληγώνουν ολόκληρωο πυρήνα οικογένειας μέρος των οποίων στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μάλιστα και παιδιά. Δεν θα διαφωνήσω σε καμμία περίπτωση φυσικά εάν στα πλαίσια του γάμου είναι επιθυμία και των δυο συντρόφων να αναζητούν νεες εμπειρίες με άλλους σεξουαλικούς συντρόφους. Αλλά αυτό, πρόκειται για σπανιότατη περίπτωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις παραμένει ο ένας πληγωνένος και θυμωμένος πίσω να περιμένει… (λόγω… παιδιών)
Μάλλον το καλοκαίρι είναι η περίοδος που υπάρχουν πολύ πειρασμοί!!!