Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα.. Ζούμε ιστορικές στιγμές απίστευτης κατάντιας του ακμαιότερου πολιτισμού που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης και του οποίου είμαστε μέλος.. Απίστευτο και όμως αληθινό. Έφτασε ο πολιτισμός μας στο σημείο να κυβερνούν τον κόσμο μια φούχτα καθίκια με γραβάτες που αποκαλούνται «αγορές».. Ποτέ δε γονάτιζαν έτσι συστήματα διακυβέρνησης και ολόκληρα κράτη μπροστά στις κερδοσκοπικές κινήσεις μερικών αλητών και αγοραίων τεχνοκρατών..

Η δύναμη του ατόμου στην απόλυτη κορύφωση της.. Η ανάδειξη της ατομικότητας, που ευνόησε ο Διαφωτισμός και οδήγησε στο πέρασμα από το μεσαίωνα στη νεωτερικότητα, δεν οδήγησε μόνο στην ελευθερία και ανάπτυξη του ατόμου αλλά εξελίχτηκε και στις πιο ακραίες και χυδαίες ατομικιστικές μορφές της οι οποίες πλέον έχουν κατισχύσει επί όλων των άλλων. Δεν έχει καταργηθεί μόνο η εθνική ανεξαρτησία. Η δικτατορία της αγοράς  κατάργησε ουσιαστικά και κάθε στοιχειώδη δυνατότητα επιλογής, δηλαδή ελευθερίας κάθε φτωχού και αδύναμου πολίτη ακόμα και κράτους. Ο Διαφωτισμός και τα συνθήματα της Γαλλικής επανάστασης για ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, που φώτισαν τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό δεν έχουν πια καμιά αξία μπροστά στην επέλαση των αξιών της αγοράς. Τόσοι αγώνες και αίμα για δημοκρατία και ελευθερία για να γίνει η ζωή μας μια αξία της αγοράς και αυτό είναι η μέγιστη κατάντια του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που ξεκίνησε παίρνοντας φως απ την Ελλάδα για να δοκιμαστεί ύστερα από χιλιάδες χρόνια πάλι στην Ελλάδα..

Η κατάντια λοιπόν δεν είναι οικονομική αλλά πρωτίστως βαθύτατα πολιτιστική.  Όταν υποχωρεί ο πολιτισμός, όταν δηλαδή υποχωρούν οι αξίες που στηρίζουν τον άνθρωπο και την κοινωνία και επικρατεί η παντελώς ανεξέλεγκτη αγορά, τότε κάθε κρίση είναι αυτονόητη συνέπεια. Το οικονομικό αδιέξοδο είναι απλώς απόρροια της ηγεμονίας των αξιών της αγοράς επί ενός ολόκληρου πολιτισμού και στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα βιώνει επιπλέον και τον δικό της καημό. Η εμπορικές, ανταγωνιστικές και ατομικιστικές αξίες, έθρεψαν τη διαφθορά και τη λαμογιά και ισοπέδωσαν κάθε μορφή κοινωνικής συνείδησης και δημοσίου συμφέροντος. Με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού, άρπαξαν, λεηλάτησαν τον πλούτο της χώρας, εξαπάτησαν, αδιαφόρησαν, κοίταξαν μόνο την πάρτη τους και οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία. Τώρα πια βρισκόμαστε ενώπιον της μεγαλύτερης κοινωνικής αδικίας στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Αυτοί που δεν έφταιξαν είναι πάλι αυτοί που πληρώνουν..

Και δεν είναι τόσο το γεγονός ότι τα μέτρα οδηγούν κατ ευθείαν στο βούλιαγμα της οικονομικής ύφεσης.. Δεν πονάει τόσο η απώλεια ενός μισθού όσο η χαμένη μας αξιοπρέπεια που κείτεται βυθισμένη στους καναπέδες μας. Ο απλός λαός, λέει ο πρωθυπουργός, τον παρακαλάει για να προσφέρει το μισθό του ώστε να σωθεί η χώρα! Δυστυχώς πιστεύω στην αλήθεια που κρύβει αυτό το χονδροειδές ψέμα. Δεν έχουν ισοπεδωθεί μόνο συνειδήσεις αλλά και κάθε αίσθηση αδικίας και ικανότητας αντίστασης πολιτικής και κοινωνικής. Δεν είναι μόνο το ξεπούλημα μιας υποτιθέμενης σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Είναι και η ανικανότητα της αριστεράς να προσφέρει ένα αξιόπιστο όραμα ενισχύοντας έτσι την παθητικότητα και την αίσθηση της ματαιότητας. Μια γενική κακομοιριά βουλιάζει στους καναπέδες μπροστά στην τηλεόραση. Σήμερα η Ελλάδα σκύβει το κεφάλι σαν το βουνό που γονάτισε και μαζί της και ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός.. Να βγούμε στους δρόμους.. Όχι γιατί έτσι θα πάρουν τα μέτρα πίσω.. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει.. Αλλά για να μειώσουμε κάπως την ντροπή και να νιώσουμε λίγη αξιοπρέπεια..