Αγριεύω πραγματικά παρακολουθώντας τα σχόλια της ΜΕΓΚΑλης προπαγάνδας για το πανεπιστημιακό άσυλο. Τί γελοίοι που είναι αυτοί οι αστέρες της καθεστωτικής «ενημέρωσης» όταν από τη μια υποστηρίζουν την κατάργηση του ασύλου και από την άλλη την προστασία του από τους ..μετανάστες.. Αναρωτιούνται ειρωνικά οι εξειδικευμένοι αυτοί εξαπατητές της κοινής γνώμης, αν οι ιδέες που προστατεύει το πανεπιστημιακό άσυλο είναι οι ..μετανάστες, υπονοώντας ότι οι ιδέες αυτές πρέπει να είναι αυστηρώς διδακτικές και επιστημονικές και να περιορίζονται στο ..τετράγωνο της υποτεινούσης των καθέτων πλευρών.. Εν ολίγοις δηλαδή, τα πανεπιστήμια να παράγουν ηλιθίους και ανθρώπινα εξαρτήματα της αγοράς..

Προφανώς ένα άσυλο τέτοιων ιδεών δεν έχει κανένα απολύτως νόημα και δεν είχε ποτέ. Η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, που οφείλει να προασπίζει κάθε πανεπιστημιακή κοινότητα, από την εποχή της ίδρυσης των πρώτων πανεπιστημίων στην Ευρώπη τον μεσαίωνα, δεν σημαίνει την διαφύλαξη των ιδεών των προπαγανδιστών του ΜΕΓΚΑ και της υπόλοιπης μεγαλοδημοσιογραφίας. Τα πανεπιστήμια δεν είναι απονευρωμένα διδασκαλεία έξω και πέρα από την κοινωνία. Άσυλο ελεύθερης έκφρασης των ιδεών σημαίνει πρωτίστως την διαφύλαξη της ελευθερίας των πολιτικών και κοινωνικών ιδεών, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας γιατί μόνο έτσι η διδασκαλία και η επιστημονική έρευνα μπορούν να λειτουργούν απρόσκοπτα για την αναζήτηση της αλήθειας σε κάθε τομέα της ζωής.. Αυτό που εμπόδιζε την γη του Γαλιλαίου να ..γυρίζει δεν ήταν η αλήθεια αλλά οι ιδέες της μεσαιωνικής εξουσίας..

Όμως σήμερα χρειάζεται το πανεπιστημιακό άσυλο; Στη χώρα μας το άσυλο χρειάστηκε για να προστατέψει την ελευθερία της έκφρασης τουλάχιστον μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο, σε μια εποχή που η κοινωνία ήταν καταπλακωμένη από τις ερπύστριες και όλα ήταν σιωπηρά σε κάθε δρόμο, πλατεία και καφενείο.. Η αλήθεια είναι ότι την κοινωνία μας πλέον δεν την καταπλακώνουν οι ερπύστριες.. Οι ιδέες κυκλοφορούν ελεύθερα, οποιοσδήποτε μπορεί να πει ότι θέλει δυνατά στους δρόμους, στις πλατείες και στα καφενεία.. Αντιθέτως παρεμποδίζονται και διώκονται εκεί που υποτίθεται πως προστατεύονται, δηλαδή μέσα στα πανεπιστήμια, κυρίως από δύο δυνάμεις. Από κομματικές εξουσίες και μερικές δυναμικές μειοψηφίες που έχουν καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας και τρομοκρατούν στην κυριολεξία κάθε αντίθετη από αυτούς φωνή, και τις δυνάμεις της ασύδοτης αγοράς που επιδιώκουν να κόβουν και να ράβουν την έρευνα και την αλήθεια σύμφωνα με το τι «πουλάει» και δεν «πουλάει»..

Βεβαίως οι κομματικές εξουσίες που ελέγχουν τα πανεπιστήμια έχουν συρρικνώσει πονηρά την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου στο περιπτωσιακό γεγονός, αν θα μπουν ή δεν θα μπουν οι μπάτσοι μέσα σε έναν πανεπιστημιακό χώρο. Πέρα από τον όντως βαρύ συμβολισμό που φέρει ένα τέτοιο γεγονός, αλήθεια, πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι αν μπουν οι μπάτσοι σε ένα πανεπιστήμιο για να αποτρέψουν μια εγκληματική ενέργεια όπως είναι το καθήκον τους, αυτό θα περιορίσει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών; Αυτό ούτε και ο πιο ανεγκέφαλος κουκουλοφόρος δεν το πιστεύει. Απλώς οι κομματικές εξουσίες βολεύονται από μια τέτοια ποσοτική και συρρικνωμένη ερμηνεία του ασύλου για να αλωνίζουν και να ελέγχουν αυτές την διακίνηση των ιδεών στα πανεπιστήμια.. Αυτή είναι η άλλη πλευρά της αλήθειας..

Σήμερα ζούμε σε μια ιδιότυπη δικτατορία της παγκοσμιοποιημένης αγοράς.. Ο πάλαι ποτέ κραταιός Ευρωπαϊκός Πολιτισμός έχει κατακάτσει στον πάτο της παρακμής του. Βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας το γεγονός ότι μια φούχτα διεθνών αλητών-τοκογλύφων έχουν καταλύσει δημοκρατίες και εθνικές ανεξαρτησίες και αποφασίζουν αυτοί για τις τύχες ολόκληρων κρατών και λαών.. Η ελευθερία και δημοκρατία έχουν υποβαθμιστεί επικίνδυνα κάτω από τις επιταγές της αγοράς που επιβάλει τις εμπορικές αξίες της, με κάθε τρόπο, σε βάρος όλων των άλλων αξιών και ιδεών.. Η ανθρώπινη υπόσταση έχει υποβαθμιστεί και αποτιμάται με αριθμούς σε λογιστικές σελίδες.. Η κυρίαρχη «ενημέρωση» είναι απροσχημάτιστα καθεστωτική και η πραγματική ενημέρωση αγωνίζεται στους δρόμους, στα σοκάκια και καλντερίμια του διαδικτύου..

Ναι! Χρειάζεται να καταργηθεί πάραυτα το παλαιό άσυλο της τρομοκρατίας κάθε αντίθετης άποψης και ιδέας και να καθιερωθεί ένα καινούργιο άσυλο πέρα από κόμματα, δυναμικές μειοψηφίες και ασύδοτες αγορές.. Το δίλημμα λοιπόν, ναι ή όχι στο πανεπιστημιακό άσυλο είναι μόνο ψευτοδίλημμα για πονηρούς. Σήμερα τα πανεπιστήμια δεν χρειάζονται άσυλα γιατί έτσι και αλλιώς πρέπει να είναι απολύτως αυτοδιοικούμενα και ανεξάρτητα από κυβερνήσεις, κόμματα και αγορές και αυτό είναι το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει πραγματικά την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και όχι οι φράχτες, τα κάγκελα και τα άσυλα.. Να γίνουν δηλαδή κάτι σαν το σπίτι του καθενός μας όπου η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών δεν εμποδίζεται από τους μπάτσους που εμείς θα καλέσουμε για να συλλάβουν έναν κλέφτη που μπήκε στο σπίτι μας..

Όσο για το καινούργιο άσυλο; Αυτό το έχει δημιουργήσει η ίδια η ζωή κάπου αλλού.. Είναι αυτό που απλώνεται στους δρόμους, στις πλατείες, στα στενά και στα καλντερίμια του διαδικτύου και αυτό πλέον καλούμαστε όλοι μας να προασπίσουμε σαν τα μάτια μας και πάση θυσία..